پژوهشی پیرامون تفکر از منظر قرآن کریم و تبیین جایگاه آن در تربیت اسلامی

انسان موجودی است که فطرتا جویای کمال است ولی فطرت را نشیب و فراززیاد است و بر اثر غفلت و غبار معصیت رو به پستی و انحراف مینهد؛ از این رو، هدایت و بیداری و باروری آن به مراقبت و تربیت نیاز دارد.بنابراین راهکار اساسی زنگار زدایی از فطرت پاک الهی برای رسیدن به سعادت که غایت تربیت اسلامی است امری ضروری است .در این مقاله با بهره گیری از قرآن کریم به واکاوی تفکر پرداخته شده و نتایج حاصل گویای این است که خداوند متعال در قرآن کریم بیش از سیصد بار انسانها را به استفاده و بهره جستن از این نیروی خدادادی دعوت کرده است.لذا راه رهایی انسان از غفلت و آثار و پیامدهای زیانبار آن، بهره گیری از عقل و تفکر در هستی در کنار تزکیه نفس می باشد.چرا که لزوم شکر منعم امری فطری و درونی است که هر انسانی با رجوع به عقل و فطرت خویش در می یابد که در برابر هر کسی که به او خدمتی کرده یا نعمتی عطا کرده باید تشکر کند و گر نه از طرف عقل خود، مورد مواخذه قرار خواهد گرفت(توحید از دیدگاه عقل و نقل، جعفر کریمی - قدرت االله فرقانی، فصل لزوم شناخت خدا، با اندکی تغییر) ولی زنگارهایی که به علل مختلف به وجود می آید انسان را در انتخاب مصداق دچار اشتباه می کند امام انسان می تواند با تفکر در کائنات این مصداق واقعی را دریابد و از اعماق جان متذکر شود که تعظیم خالق ، واجب است و شکرش عاملی برای تقوا و پرهیزگاری و طریقی به سوی رستگاری و سعادت و نورانیتی برای معرفت انسان است که در بندگی و عبودیت ذات خداوند بدست می آید .

کلیدواژه ها:

تفکر ، تربیت اسلامی ، تعقل