کشاورزی حساس به تغذیه؛ راهبرد امنیت غذایی پایدار

امروزه امنیت غذایی از واژه های مهم و پرکاربردی است که در اسناد توسعه ای به آن پرداخته شده و از سوی مقامات و برنامه ریزان توسعه به کار گرفته می شود. از آنجا که فقر و امنیت غذایی همچنان دغدغه ی نزدیک به یک میلیارد نفر از جمعیت جهان است و تغییرات اقلیمی بیشترین صدمات خود را بر فقیرترین و به حاشیه رانده شده ترین مردمان وارد می کند، واضح است که انسان به الگوهای مدبرانه ی کشاورزی در آینده نزدیک احتیاج دارد. امنیت غذایی دارای راهبردهای متنوعی از جمله کشاورزی حساس به تغذیه می باشد، که علاوه بر توجه به افزایش تنوع و دسترسی به کیفیت مواد غذایی برای رفع سوء تغذیه از طریق پرورش گیاهان در مزرعه تاکید دارد. کشاورزی حساس به تغذیه با هدف به حداکثر رساندن تاثیر مثبت سیستم غذا بر پیامدهای تغذیه و به حداقل رساندن پیامدهای ناخواسته و منفی سیاست های کشاورزی و مداخلات برای مصرف کننده مطرح شده است. این رویکرد مجموعه ای کامل از فعالیت هایی که شامل تمام مراحل زنجیره تامین مواد غذایی از توزیع ورودی، تولید مزرعه، بازاریابی، پردازش و ذخیره سازی را شامل می شود. هدف باید تولید غذای سالم و ایمن حاوی مواد مغذی ضروری و افزایش سالیانه، دسترسی مقرون به صرفه برای جمعیت روستایی و شهری باشد. تمرکز سیاست های این راهبرد بر گروه های آسیب پذیر تغذیه ای مانند زنان و کودکان است. در این راستا سیستم های نظارت و ارزیابی موثر سیاست گذاران برای دستیابی به دستاوردهای اساسی در کشاورزی حساس به تغذیه ضروری هستند. همچنین جهت پیاده سازی موثر این راهبرد ظرفیت های انسانی و سازمانی باید در تمام سطوح و در سراسر بخش های رسمی و غیر رسمی تقویت گردند.

کلیدواژه ها:

کشاورزی حساس به تغذیه ، امنیت غذایی ، چالش ها.