راهکارهای مدیریت پایدار شهری با رویکرد مشارکتی با تاکید بر شهرداری ها

شهرها به عنوان یک سیستم، در برگیرنده عناصر مختلفی هستند که انسانها به عنوان بازیگران سیستم شهری، نیازمند شناخت و آگاهی اند تا درچارچوب اصولی پایدار، برنامه ای جامع برای رسیدن به اهداف تعالی تدارک ببینند. از آنجایی که شهر به عامه شهروندان تعلق دارد وهدف نهایی هر نوع برنامه ریزی و طراحی شهری نیز به تامین آسایش و رضایت آنان برمی گردد بنابراین طبیعی و ضروری است که خود آنان در شکل گیری، توسعه و نظارت و چگونگی بهره گیری از امکانات شهر دخالت فعال و موثر داشته باشند. چرا که شرط قرار گرفتن فرآیند برنامه ریزی و برآیندهای آن در راستای منافع آن است که همه گروه های متاثر، هم به فرآیند برنامه ریزی دسترسی داشته باشند و هم در گرفتن تصمیم های مرتبط درگیر باشند. مفهوم مشارکت به عنوان یک فرایند اجتماعی و جامع سعی دارد همه گروه های مردم را در همه مراحل توسعه شرکت دهد از این دیدگاه مشارکت چیزی جز برناما های برای جامعه نیست بنابراین هدف آن نباید صرفا اقتصادی یا سیاسی باشد بلکه بایستی ارضای نیازهای اجتماعی، فرهنگی و قومی را نیز در بر گرفته و به ویژه آن را در چارچوب توسعه جامع، چند جانبه ومتوازن بگنجاند. مشارکت بدین دلیل فرایندی جامع است که مردم در هر مرحله توسعه اعم از برنامه ریزی، تصمیم گیری، اجرا، مدیریت، نظارت، ارزیابی، تجدید نظر در برنامه، ابتکارهای تازه و حتی سهیم شدن در منافع شرکت دارند. تمایل به تساوی بیشتردر توزیع مزایا و منافع حاصل از فعالیتهای مربوط به توسعه، نه تنها آرمانی عدالت خواهانه است، بلکه پیش شرط توسعه است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر راهکارهای مدیریت پایدار شهری با رویکرد مشارکتی با تاکید بر شهرداری ها با روش تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد ساختار مدیریت شهری در ایران با دارا بودن ویژگی های غیر مشارکتی، متمرکز، از بالا به پایین، سیاست زده، فقدان همگرایی افقی، عدم ارتباط دوسویه مابین سطوح مختلف شهری، دیدگاه های نوین مدیریت شهری بر پایه سلول های بنیادین شهر(محله) را دچار نقصان آشکاری ساخته است.

کلیدواژه ها:

مدیریت پایدار شهری ، رویکرد مشارکتی ، شهرداری ها