ارزیابی پیرشدگی کوتاه مدت قیر ناشی از تغییر ویژگی فیزیکی سنگدانه ها

در طراحی مخلوط های آسفالتی به روش روسازی برتر، قیر مخلوط های آسفالتی براساس آزمایش های تعیین درجه عملکردی آن انتخاب می شود. در این فرآیند، قیر به تنهایی تحت آزمایش های متعددی قرار می گیرد . این تحقیق برای ارزیابی نحوه سخت شدگی قیر در مخلوط های آسفالتی با پیر شدگی کوتاه مدت در کنار سنگدانه ها و بررسی تاثیر خصوصیات فیزیکی مصالح سنگی روی پیر شدگی کوتاه مدت قیر در مخلوط های آسفالتی انجام شده است. بدین منظور مخلوط های آسفالتی با منحنی های دانه بندی پیوسته و مختلف سنگدانه ها و درصد قیر بهینه متناظر با درصد فضای خالی %4، در آزمایشگاه ساخته شد و براساس استاندارد AASHTO R-30 ، پیر شدگی کوتاه مدت در این مخلوط ها شبیه سازی گردید. قیر اولیه و قیر های بازیافتی از مخلوط های آسفالتی تحت آزمایش های فیزیکی رایج اعم از درجه نفوذ و نقطه نرمی و آزمایش های رئولوژیکی روش روسازی برتر شامل آزمایش ویسکوزیته دورانی، آزمایش رئومتر برش دینامیکی و آزمایش بازگشت خزش در چندین سطح تنش قرار گرفتند. در این تحقیق معلوم شد، برای مخلوط های مختلف ساخته شده با سنگدانه های متفاوت، هرچه اندازه اسمی بزرگترین سنگدانه کوچکتر شود، مصالح سنگی ریزدانه تر شده و به سبب افزایش سطح جانبی مخلوط مصالح سنگی مقدار جذب آب کلی سنگدانه ها افزایش می یابد و در مخلوط های ساخته با مصالح سنگی ریزدانه تر مقدار قیر جذب شده و قیر موثر افزایش می یابد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که، تا یک حد مشخصی هرچه مصالح سنگی جذب بیشتری داشته باشند، مقدار سخت شدگی اندازه گیری شده در آزمایش های مختلف روی قیر های بازیافتی، بیشتر شده است و پس از آن مقدار سخت شدگی کاهش می یابد. همچنین هرگاه ضخامت نازک فیلم قیر افزایش یافت، مقدار سخت شدگی قیر درکوتاه مدت کمتر است.

کلیدواژه ها:

پیر شدگی کوتاه مدت ، مدول مختلط برشی ، زاویه اختلاف فاز ، شاخص شیار شدگی ، حساسیت به تنش.