بررسی تاثیر کربن فعال در افزایش طول عمر مخلوط های آسفالتی

پدیده ی پیر شدگی یکی از پدیده های مهم و تاثیر گذار در عمر بهره برداری از روسازی است. پیر شدگی روی عملکرد روسازی و انعطاف پذیری آن تاثیر گذاشته و می تواند توسط عواملی همچون بارگذاری و شرایط آب و هوایی موجب بروز خرابی های عمده در روسازی گردد. بدون توجه به نوع پیر شدگی )پیر شدگی کوتاه مدت و یا بلند مدت(، سخت شدن قیر در مخلوط آسفالتی می تواند موجب افزایش خطر ترک خوردگی در روسازی گردد. افزایش ترک های روسازی می تواند موجب بروز خرابی های دیگر در دوران بهره برداری شده و درنهایت موجب تخریب روسازی شود. در این تحقیق، به منظور بهبود خواص مخلوط های آسفالتی در برابر پیر شدگی، قیر مورد استفاده در مخلوط آسفالتی با بکار گیری از کربن فعال شده اصلاح گردید. به منظور اعمال پیر شدگی، نمونه های بتن آسفالتی شاهد و نمونه های اصلاح شده با کربن فعال به مدت 5 روز در دمای ℃ 85 درگرمخانه نگهداری شدند. آزمایش های کشش غیر مستقیم و مارشال روی نمونه ها انجام گردید. علاوه بر این، مقدار انرژی شکست نمونه های آسفالتی نیز محاسبه گردید. نتایج نشان داد که نمونه های بتن آسفالتی اصلاح شده به علت جذب مواد سبک وزن قیر، عملکرد بهتری از خود در برابر پیر شدگی نشان دادند. علاوه بر این، کاهش روانی و افزایش مقاومت نمونه های اصلاح شده موجب افزایش نسبت مقاومت مارشال به روانی آن شده و در نتیجه باعث بهبود مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر شیار شدگی می گردد. همچنین، پیر شدگی موجب کاهش انرژی شکست مخلوط آسفالتی می شود. لذا نتیجه گردید که پارامتر انرژی شکست معیار مناسبی برای اندازه گیری مقاومت در برابر ترک خوردگی نمونه های پیر شده است.

کلیدواژه ها:

پیر شدگی ، کربن فعال شده ، بتن آسفالتی ، آزمایش کشش غیر مستقیم