اولویت بندی مولفه های تغییر پذیری مدیران مبتنی بر آمادگی استراتژیک

چون سازمانها سیستم های باز هستند و به محیط خود وابسته اند و چون محیط همیشه ثابت نیست، لذا سازمانها باید سازو کارهای داخلی خود را برای تسهیل در تغییر برنامه ریزی شده توسعه دهند. اگر مدیریت یک سازمان برای برخورد با تهدیدها و تحولات غیر قابل پیش بینی وقوف داشته باشد در آن صورت از تهدیدها متضرر نمی گردد و چنان چه انعطاف پذیری لازم در مدیریت و سازمان برای سازگاری با تغییرات وجود داشته باشد، تهدیدها اثرات مثبت بر روی سازمان خواهند گذاشت. هدف مقاله حاضر اولویت بندی مولفه های تغییر پذیری مدیران مبتنی بر آمادگی استراتژیک است. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ ماهیت توصیفی از نوع همبستگی و به لحاظ روش پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران عالی و روسای بخش های مختلف شرکت گاز خراسان رضوی می باشند که تعداد آنها حدود 200 نفر برآورد شد. با توجه به تعداد اعضای جامعه آماری روش نمونه گیری به صورت تصادفی و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 52 نفر انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته شامل 99 سوال استفاده شد. روایی پرسشنامه تحقیق از نوع روایی محتوایی است. میزان آلفای کرانباخ متغیرهای تحقیق بالاتر از 7 / 0 است که بیانگر هماهنگی درونی گویه ها و تایید پایایی پرسشنامه است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون فریدمن با کاربرد نرم افزار spss استفاده شد. بر اساس نتایج با فاصله اطمینان 95 % و سطح معناداری کمتر از 05 / 0 مولفه های تغییر پذیری مدیران مبتنی بر آمادگی استراتژیک قابل اولویت بندی بودند و به ترتیب؛ نگرش به تغییر پذیری، سازگاری با شرایط میحطی، نگرش تحلیل استراتژیک، توان تغییر و تحول، منطق تحلیل استراتژیک، توانایی حل مساله و مدیریت استراتژیک از اهمیت برخوردارند.

کلیدواژه ها:

نگرش ، سازگاری ، تحلیل استراتژیک ، توان تغییر و تحول ، منطق تحلیل استراتژیک ، توانایی حل مساله