حقوق بین المللی محیط زیست و انطباق آن با قواعد فقه

در جهان امروزی رویکرد کشورها بر این است که از تجربیات یکدیگر بهره مند شوند و با استفاده از همین تجربیات علوم مربوط به حفاظت از محیط زیست را به سمت بقای محیط زیست عملی سوق دهند و از سویی دیگر تلاش های زیادی صورت می گیرد تا دین و نگاه دینی از علم و سیاست رخت بربندد و حداکثر به یک امر شخصی بدل گردد. ورود تجربیات بین المللی و آموزه های دینی ضمن ارائه ظرفیت های جدید برای حمایت از محیط زیست اتفاق مبارکی است که در بسیاری از کشورها آثار آن مشهود است و بعنوان نمونه می توان به پیمان کیوتو اشاره نمود که به منظور مشارکت در پیشگیری از تولیدات گازهای گلخانه ای ارائه گردیده است. با ارائه این تحقیق نشان داده خواهد شد که روح حاکم بر پیمان های محیط زیستی کاملا دینی می باشد و هر چند در سطح بین المللی از حقوق بین المللی یحث می شود اما در تمامی حقوق های بین المللی ناگزیر از بهره مندی از مسائل دینی می باشیم که در راس امر دین اسلام را سرلوحه حمایتی قرار می دهیم که در بطن دستورات خود تاکیدات کاملا روشنی برای حمایت از محیط زیست داشته و به طور صریح اشاره نموده است که آیات و روایاتی نیز در این خصوص بیان شده است و در نهایت باید گفت که پس از جنگ جهانی اول ودوم حمایت از حقوق بشر موجب گسترش فواید بین المللی گردید که حاوی تعهدات بلاعوض در جهت منافع مشترک بشریت است. با طرح مسائل جدید از جمله بهره برداری از فضای ماوراء جو میراث مشترک بشریت و محیط زیست است، اهمیت این قوائد در نظام بین المللی افزایش چشم گیری یافت هدف نهایی قوائد حقوق بین المللی محیط زیست نه منافع مستقیم و بلاواسطه دولت هابلکه منافع بشریت وبهبود سرنوشت انسان هاست.

کلیدواژه ها:

حقوق محیط زیست ، آموزه دینی ، منافع مشترک بشری