راهکارهایی جهت کاهش هزینه تولید در صنعت سیمان

امروزه سیمان یک کالای استراتژیک و از اصلی ترین مصالح ساختمانی محسوب می گردد. از طرفی این صنعت از جمله پرمصرف ترین صنایع از لحاظ انرژی نیز محسوب می شود. علاوه بر آن به جهت احتراق سوخت های فسیلی و تجزیه سنگ آهک برای هر تن سیمان پرتلند، در حدود یک تن دی اکسید کربن آزاد می شود که امر سبب می شود که به عنوان یکی از اصلی ترین منتشرکنندگان گازهای گلخانه ای نیز، در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر، محدودیت معادن سنگ های معدنی، کاهش سوخت های فسیلی و هزینه انرژی و نگرانی های زیست محیطی، شرکت های سیمانی را در سرتاسر جهان ترغیب نموده است، تا در زمینه کاهش مواد معدنی اولیه در تهیه سیمان و سوخت مورد نیاز این صنعت، بررسی و ارزیابی-هایی داشته باشند. راهکارهای متفاوتی جهت کاهش مصرف این منابع تجدیدناپذیر وجود دارد که یکی از این راه حل ها استفاده از ضایعات تولید شده در صنایع مختلف و بهره گیری از آن ها در سیمان است. مواد زایدی همچون روغن های زباله، مخلوط پلاستیک، کاغذ، تایرهای بازیافت نشده وحتی لجن فاضلاب قابلیت استفاده به عنوان سوخت جایگزین را دارند. استفاده از این ضایعات به عنوان سوخت توسط کارخانجات سیمان هم از نظر زیست محیطی و هم از نظر اقتصادی قابل توجیه است و از اهمیت بالایی هم برای تولید کنندگان سیمان و هم برای جامعه برخوردار است، زیرا علاوه بر حفظ ذخایر سوخت های فسیلی به کاهش گاز های گلخانه ای نیز کمک می کند. لذا هزینه ها در صنعت سیمان را می توان بسته به نوع مواد اولیه و تکنولوژی تولید، کنترل نمود. از طرفی این هدف نیز باید مدنظر باشد که ضمن حفظ کیفیت محصول، فرایند و شرایط تولید را کنترل نموده و آن ها را از لحاظ اقتصادی بهینه نماییم.

کلیدواژه ها:

سیمان ، مواد بازیافتی ، بهینه سازی انرژی ، سوخت جایگزین