مکانیزم و راهکارهای افزایش دوام بتن در مقابل ترک های ناشی ازنشست خمیری، جمع شدگی خمیری و جمع شدگی ناشی از خشک شدن

دلایل ترک خوردگی سازه های بتنی و افزایش دوام آن ها در مقابله با این ترک ها همواره یکی از دغدغه های محققین و دست اندرکاران اجرای سازه های بتنی بوده است. دلیل این امر این است که حتی ترک ها اگر غیر سازه ای باشند و ظرفیت باربری سازه را چندان تحت تاثیر قرار ندهند، می توانند محلی برای ورود سریعتر یون های مخرب به درون بتن و ایجاد خرابی گسترده شوند. جمع شدگی و نشست در حالت خمیری که تا چند ساعت پس از بتن ریزی اتفاق می افتد و همچنین جمع شدگی ناشی از خشک شدن که بعد از سخت شدن بتن تا چندین هفته و یا ماه پس از بتن ریزی ایجاد می شود از مهمترین دلایل ترک خوردگی در اعضای بتنی می باشند. در این تحقیق سعی شده است مروری بر تحقیقات انجام شده در دو ده ه ی اخیر بر راهکارهای افزایش دوام در مقابل این نوع ترک خوردگی ها انجام گردد. نتایج نشان می دهد استفاده از الیاف به میزان قابل توجهی پتانسیل ترک خوردگی ناشی از نشست و جمع شدگی خمیری و همچنین جمع شدگی ناشی از خشک شدن را کاهش می دهد. همچنین استفاده از لاتکس های پلیمری در بتن منجر به افزایش دوام در مقابل این ترک خوردگی ها می گردد. همچنین هر چقدر شاخص قید و گیرداری عضو بتنی افزایش می یابد، تنش کششی ایجاد شده در عضو و به تبع آن پتانسیل ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی افزایش می یابد. همچنین عمل آوری مناسب و حفاظت از بتن در مقابل شرایط محیطی باد و گرما بویژه در اعضایی که نسیت سطح به حجم بالاتری دارند، مانند دال ها و رویه ها، راهکار بسیار مفیدی جهت افزایش دوام در مقابل ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری و ناشی از خشک شدن می باشد.

کلیدواژه ها:

جمع شدگی خمیری ، نشست خمیری ، جمع شدگی ناشی از خشک شدن ، دوام بتن ، الیاف ، ترک خوردگی