مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب تنه و گردن در افراد با و بدون عارضه سربه جلو حین راه رفتن

امروزه وضعیت سر به جلو یکی از اختلالات وضعیتی شایع پاسچرال می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب تنه و گردن در افراد با و بدون عارضه سر به جلو حین راه رفتن بود. در این مطالعه، 22 نفر پسر از افراد دارای عارضه سر به جلو و پوسچر سر نرمال ( 15-10 ) سال انتخاب شدند و به دو گروه شامل دارای عارضه سر به جلو ( تعداد: 10 نفر: سن 1/79±13/1 سال؛ قد: 8/70±154/7 سانتی متر؛ زن: 7/82±44/9 کیلوگرم؛ زاویه CV: 1/71±42/6 درجه) و گروه پوسچر سر نرمال (تعداد: 10 نفر؛ سن: 1/31±11/8 سال؛ قد: 6/62±147/8 سانتی متر؛ وزن: 5/51±39/2 کیلوگرم؛ زاویه: CV: 52/50±1/58 درجه) تقسیم بندی شدند. سطح فعالیت الکترومیوگرافی عضلات استرنوکلایدوماستوئید، تراپزیوس فوقانی و تحتانی، دندانه ای قدامی و ارکتوراسپاین گردنی حین راه رفتن توسط دستگاه الکترومیوگرافی ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از t مستقل در سطح معناداری P≥0.05 به وسیله ی نرم افزار Spss نسخه 24 استفاده شد. یافته ها نشان داد که میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضله تراپزیوس فوقانی راست (p=0/026) در بین دو گروه اختلاف معناداری را نشان می دهد. اما در میزان فعالیت الکترومایوگرافی و نسبت مشارکت سایر عضلات، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (p<0/05). به نظر می رسد، تغییرات پوسچر سر می تواند فعالیتعضلانی را حین فعالیت های داینامیک تغییر دهد. به علاوه نتایج مطالعات الکترومیوگرافی حین فعالیت های پویا و ارزیابی ساده پوسچر سر، می تواند اطلاعات مفیدی در مورد برنامه های پیشگیری کننده و مداخله کننده در ناحیه گردن و کمربند شانه ای را فراهم کند.

کلیدواژه ها:

عارضه سربه جلو ، راه رفتن ، فعالیت الکترومیوگرافی عضله