تاثیر تمرین ترکیبی (هوازی مقاومتی) بر سطوح سرمی مالون دی آلدئید و گلوتاتیون پراکسیداز جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل

مطالعه حاضر تاثیر تمرین ترکیبی (هوازی مقاومتی) بر سطوح سرمی مالون دی آلدئید و گلوتاتیون پراکسیداز جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل را مورد بررسی قرار داد. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود که 22 نفر از جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل را به دو گروه مساوی 12 نفری تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی (با میانگین سنی 8/061±57 سال و شاخص توده بدنی 4/17±26/14 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (با میانگین سنی 7/15±58 سال و شاخص توده بدنی 3/67±22/56 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. تمرینات هوازی با شدت 60-70 درصد ضربان قلب ذخیره و تمرینات مقاومتی بدا شددت 60-70 درصدد 1RM انجدام شدد. خونگیری در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون از آزمودنی ها به عمل آمد و داده ها بعد از آماده سازی در محیط نرم افزار spss و توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. یافته ها نشان داد که 21 هفته تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی باعث افزایش غیرمعنی دار سطح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز (p> 0/05) و افزایش غیرمعنی دار سطح سرمی مالون دی آلدئید (p> 0/05) شدو نتایج حاصل از تفاوت بین گروه ها نیز نشان داد که بین سطح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز دو گروه تمرین و کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد (p> 0/05) و سطح سرمی مالون دی آلدئید دو گروه تمرین و کنترل نیز با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (p> 0/05). طبق یافته ها می توان نتیجه گرفت که افزایش مدت برنامه های تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی احتمام می تواند منجر به تغییر سطوح سرمی فاکتورهای گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی آلدئید در جانبازان شیمیایی آلوده به گاز خردل شود.

کلیدواژه ها:

تمرینات هوازی مقاومتی ، جانبازان شیمیایی ، گاز خردل ، گلوتاتیون پراکسیداز ، مالون دی آلدئید