مطالعه تاثیر مصرف طولانی مدت آسپارتام بر بافت شناسی غده فوق کلیوی در موش

آسپارتام یک شیرین کننده مصنوعی است که بالغ بر 200 میلیون نفر در سراسر جهان آن را مصرف کرده و همچنین در بیش از 90 کشور جهان در فرآورده ی غذایی و دارویی مختلف به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. از سوی دیگر، گزارش های بحث برانگیز زیادی در مورد سمیت آسپارتام برروی بافت های مختلف بدن وجود دارد. با این حال در رابطه با عوارض آسپارتام بر روی غده فوق کلیوی اطلاعات زیادی در دسترس نیست. لذا مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات آسپارتام بر غده فوق کلیوی موش نر انجام پذیرفت. تعداد 36 سر موش سوری نر بالغ به صورت تصادفی به چهار گروه نه سری تقسیم شدند. سه گروه از گروه های فوق به ترتیب آسپارتام را به میزان 40 (دوزپایین آسپارتام)، 80 (دوز متوسط آسپارتام) و 160 (دوز بالای آسپارتام) میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی از طریق گاواژ به مدت 90 روز دریافت نموده و همچنین گروه کنترل نیز درنظر گرفته شد. 24 ساعت پس از آخرین تیمار تغییرات هیستولوژی، هیستوشیمیایی و هیستومورفومتریک بر روی نمونه های بافتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در گروه دوز بالا آسپارتام موجب به هم ریختگی نظم سلولی در بین سلول های ناحیه گلومرولوزا و رتیکولاریس شده بود. همچنین آسپارتام در ناحیه فاسیکولاتا در گروه های دوز متوسط و دوز بالا موجب به هم ریختگی سلولی و از هم پاشیدگی ستون های سلولی شده و کانون های التهابی و نکروزی نیز قابل مشاهده بودند. در بخش مرکزی غده فوق کلیه در گروه های دوز متوسط و بالا شده بود. در پارامترهای ضخامت لایه گلومرولوزا و کپسول غده فوق کلیه تغییرات معنی داری مشاهده نگردید. در مطالعات هیستوشیمی در رنگ آمیزی تری کروم ماسون مشخص گردید که آسپارتام باعث افزایش بافت فیبروزی در کربوهیدراتی در گروه ها وجود نداشت. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که آسپارتام به عنوان یک اکسیدان، در گروه های دوز متوسط و بالا قادر به ایجاد پاسخ های ایمونولوژیک و تولید سطوح بالای گونه های فعال اکسیژن بوده و موجب آسیب بافتی در غده فوق کلیوی موش نر می گردد.

کلیدواژه ها:

شیرین کننده مصنوعی ، هیستومورفومتری ، هیستوشیمی