بررسی ویژگی های نانوکامپوزیت سلولز و پلی اتیلن جهت استفاده درصنعت بسته بندی مواد غذایی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 317

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCFOODI26_650

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1398

چکیده مقاله:

با عنایت به افزایش ملاحظات جهانی در خصوص کاهش هر چه بیشتر ضایعات موادغذایی، توجه به بسته بندیهای مدرن که بتوانند به مدت بیشتری مواد غذایی را درشرایط ایمن نگه داری نمایند افزایش یافته است. با توجه به اینکه سلولز پلیمری طبیعیاست و استفاده از آن در شکل نانو میتواند در بروز تغییرات در فیلم های پلی اتیلنیمعمول در بسته بندی مواد غذایی موثر باشد، لذا هدف از انجام این پژوهش بررسیویژگی های کامپوزیت نانوسلولز کریستالی و پلی اتیلن کم دانسیته بود. بدین منظور ذراتنانوسلولز کریستالی در مقادیر 1 ، 2 و 5 درصد (وزنی/ وزنی) در اکسترودر به گرانول هایپلی اتیلن کم دانسیته اضافه شده و فیلم تهیه گردید. سپس ویژگی های مکانیکی،نفوذپذیری به بخار آب، ویژگی های گرماسنجی روبشی افتراقی و ریز ساختار فیلم هابررسی شد. بر اساس نتایج حاصله، با افزایش غلظت ذرات نانوسلولز نفوذپذیری بهبخار آب افزایش پیدا کرد. بررسی ریز ساختار بیانگر ایجاد ذرات آگلومره ی نانوسلولزدر ماتریکس پلیمر بود. در بررسی ویژگی های مکانیکی، بیشترین کار لازم برای پارهکردن فیلم و بالاترین مقاومت کششی مربوط به نمونه حاوی 1 درصد نانوسلولز بود.سایر نمونه ها در میزان مقاومت کششی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (P> 0.05).در آزمون ازدیاد طول نمونه های شاهد، فیلم حاوی 1 و 2 درصد نانوسلولز تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشتند ولی تفاوت آنها با فیلم حاوی 5 درصد نانوسلولز معنی دار بود(P ≤ 0.05). بر اساس نتایج آزمون گرماسنجی روبشی افتراقی، درجه ی تبلور پلی اتیلن.کم دانسیته در حضور یک و دو درصد نانوسلولز حدود 40 درصد نسبت به فیلم پلی اتیلنکم دانسیته خالص (شاهد) کاهش نشان داد. در مورد نانوکامپوزیت حاوی 5 درصدنانوسلولز درجه تبلور افزایش پیدا کرد و به میزان بیشتر از مقدار تبلور فیلم پلی اتیلنخالص رسید. با توجه به نتایج حاصله نانوکامپوزیت مورد نظر را می توان جهت بستهبندی در صنایع غذایی پیشنهاد نمود.

نویسندگان

بهزاد کشتکارملکی

گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده داروسازی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

حامد افشاری

گروه مکانیک ماشین های کشاورزی، دانشکده کشاورزی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

سولماز صارم نژاد

گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده داروسازی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران