انکپسولاسیون توسط نانولیپوزوم ها

هدف از انکپسولاسیون مواد غذایی با استفاده از سیستم های نانوحامل افزایش پایداری مواد انکپسوله شده از طریقمحفاظت آن ها از تغییرات محیطی، آنزیمی و شیمیایی و پوشش دهی بو ها یا طعم های نامطلوب می باشد. سیستمهای حامل برپایه لیپید و/یا فسفولیپید یکی از تکنولوژی های انکپسولاسیون مورد استفاده در زمینه نانوتکنولوژیهستند که شامل نانوامولسیونهای لیپیدی، لیپوزوم ها، نانولیپوزوم ها، کاکلیت ها، آرکئوزوم ها، نانوذرات جامد لیپیدیو حاملان لیپیدی نانوساختار می باشند. لیپوزوم ها اولین بار توسط بنقام و همکاران در دهه 1960 کشف شدند.نانولیپوزوم ها نیز نسخه های نانومتری لیپوزوم ها بوده که در اثر وارد کردن انرژی به ترکیب مناسبی از فسفولیپیدهاو سایر مواد موجود در یک محلول آبی تشکیل می شوند. مواد اصلی نانولیپوزوم ها مولکول های لیپید و فسفولیپیدهستند اگرچه ممکن است محتوی مولکول های دیگری مانند پروتئین ها، کربوهیدرات ها، آنتی اکسیدان ها یا استرولها نیز در ساختارشان باشند.حفاظت از مولکول های زیست فعال حساس، ظرفیت بارگذاری بالا، زیست دسترسیافزایش یافته و مکانیزم رهایش پایدار از مزایای تکنولوژی نانولیپوزوم هستند. برخی از روش های متداول تهیهنانولیپوزوم ها شامل آبپوشی فیلم نازک، تزریق حلال، تبخیر فاز معکوس و روش مظفری می باشند. از آنجایی کهروش مظفری بدون استفاده حلال های سمی یا دترجنت ها می باشد، نسبت به روش های دیگر ارجحیت دارد. نگرانیاصلی در مورد استفاده از ترکیبات زیست فعال ناپایداری آنها در برابر تغییرات محیطی و شیمیایی می باشد. از اینرو، نانولیپوزوم ها به عنوان یک تکنولوژی انکپسولاسیون مناسب جهت افزایش قابلیت زیستی و تثبیت این ترکیباتدر برابر تنش های ایجاد شده در حین فرآوری و هضم غذا به کار گرفته می شوند.

کلیدواژه ها:

نانوتکنولوژی غذا ، رهایش کنترل شده ، غذاداروها ، روش مظفری