رابطه خودکارآمدی و خودمراقبتی با توانمندسازی در بیماران HIV/AIDS تحت درمان با داروها سل

زمینه و هدف: امروزه توانمندسازی بیماران HIV در چشم انداز مراقبت های بهداشتی، نقش بسزایی دارد و مبتنی بر مشارکت فرد در روند درمان است. ازآنجاکه مشارکت بیمار در انجام فعالیت های خودمراقبتی نیازمند داشتن خودکارآمدی یا به عبارتی باور به توانایی های خود می باشد، لذا پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه خودکارآمدی و خودمراقبتی با توانمندسازی در بیماران در بیماران HIV/AIDS تحت درمان با داروهای سل در شهر اهواز انجام شد. روش مطالعه: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در سال 1397 انجام شد. 65 بیمار بیماران HIV/AIDS تحت درمان با داروهای سل مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری شهر اهواز به روش نمونه گیری در دسترس موردبررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل: پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه توانمندسازی (empowerment Scale (ES پرسشنامه راهبردهای مورداستفاده برای ارتقا سلامت (SUPPH) Strategies Used by People to Promote Health ، و پرسشنامه خودمراقبتی (self care) بود .داده ها در نر م افزار SPSS 22 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) در سطح معنی داری (P<0.05) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سطح توانمندی بیماران 32.49±4.96 است. در تحلیل رگرسیونی، توانمندسازی باحیطه های خودمراقبتی (P<0.049) و کاهش استرس خودکارآمدی (P<0.008) ارتباط معنی داری داشت و با حیطه های نگرش مثبت (P<0.02) و حیطه تصمیم گیری (P<0.029) ارتباط معنی داری یافت نشد. بحث و نتیجه گیری: بین خودکارآمدی و خودمراقبتی بیماران با توانمندسازی ارتباط وجود دارد و توجه به آموزش رفتارهای خودمراقبتی و خودکارآمدی به منظور ارتقا توانمندی بیماران ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، HIV/AIDS ، خودمراقبتی ، خودکارآمدی ، سل