بررسی ارتباط فرسودگی شغلی با جنسیت در پرستاران بیمارستان های آموزشی شهر ایلام در سال 1397

زمینه و هدف : به دلیل سختی های جسمی و روانی و تنیدگی که در شغل پرستاری وجود دارد، سندرم فرسودگی شغلی از جمله خطراتی است که می تواند این دسته از کارکنان بیمارستانی را تحت الشعاع قرار داده و باعث افت کم و کیف ارائه خدمات پرستاری و در نتیجه کاهش رفاه حال بیماران شود. هدف از این مطالعه، یافتن ارتباط بین فرسودگی شغلی و جنسیت در پرستاران بیمارستان های شهید مصطفی خمینی و بیمارستان امام خمینی شهر ایلام است. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی بوده، جامعه مورد پژوهش 150 نفر از پرستاران بخش های مختلف دو بیمارستان مذکور می باشد. معیار ورود و معیار خروج این افراد برا ساس نوع تمایل آن ها به شرکت در مطالعه بود ؛ به طوری که افرادی که تمایل به همکاری و پر کردن پرسشنامه داشتند ، به عنوان معیار ورود و افرادی که تمایلی به همکاری نداشتند ، به عنوان معیار خروج در نظر گرفته شدند. از فرم پرسشنامه جمعیت شناختی نسخه 23 جهت تجزیه و SPSS (دموگرافیک)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش با 22 گویه به عنوان ابزارهای جمع آوری اطلاعات و از نرم افزار تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج : در تعداد نمونه های اندازه گیری شده ، به طور مساوی 75 نفر پرستار خانم و 75 نفر پرستار آقا وجود دارد که از این جمعیت حدود 73.6 درصد در رده سنی 25 تا 40 سال قرار می گیرند. حدود 47.3 درصد افراد مجرد و مابقی متاهل میباشند. تجزیه و تحلیل داده ها روی نرم افزار نبان بدین معنا که فرسودگی شغلی در پرستاران خانم شرکت کننده (P:0.15) می دهد که بین فرسودگی شغلی و جنسیت رابطه معناداری وجود دارد به مقدار بیشتری مشاهده شد. از نظر فراوانی نیز حدود 94.66 درصد از جامعه آماری دارای فرسودگی شغلی هستند. نتیجه گیری : طبق نتایج به دست آمده، پرستاران خانم نسبت به آقا دارای فرسودگی شغلی بیشتری می باشند و نیز درصد خیلی بالایی از کلیه پرستاران شرکت کننده در این مطالعه از این پدیده رنج می برند. لذا به مدیریت هر دو بیمارستان پیشنهاد می شود که جهت پیشگیری و جلوگیری از این پدیده و تعدیل آن ، بویژه در پرستاران خانم ، اقدامات لازم را انجام داده و سیاست های کمک کننده به این وضع را اتخاذ نمایند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، پرستاری ، ایلام ، بیمارستان