چالش ها و موانع اجرایی در نهادینه سازی رویکردهای نوین در ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری از دیدگاه مدرسین بالینی
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 446
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SRMMED22_204
تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1398
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: با توجه به تغییرات زیاد رویکردهای آموزش بالینی، استفاده از روشهای جدید ارزشیابی بالینی متناسب با آن نیز بیش از پیش معلوم می گردد. با وجود اینکه مطالعات متعدد استفاده از رویکردهای نوین را در ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری مورد تاکید قرار می دهند، لیکن موانعی در استفاده از آنها وجود دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی موانع اجرایی در نهادینه سازی رویکردهای نوین در ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری از دیدگاه مدرسین بالینی صورت گرفته است. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک توصیفی – تحلیلی است که به منظور بررسی موانع اجرایی در استفاده از رویکردهای نوین ارزشیابی در ارزشیابی بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری از دیدگاه مدرسین بالینی در سال 1396 در دانشگاه علوم پزشکی شیراز و فشا انجام شد. روش نمونه گیری بصورت سرشماری بود که بر این اساس تعداد 151 نفر از اساتید بالینی در این پژوهش شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها، از یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده شد که بخش اول شامل اطلاعات دموگرافیک مشتمل بر 4 سوال و بخش دوم عوام تاثیرگذار بعنوان موانع اجرایی در رویکردهای نوین ارزشیابی بالینی که شامل چهار حیطه و 20 سوال بود. هر سوال در طیف لیکرت به صورت تاثیر بسیار کم، تاثیرکم، تاثیر متوسط، تاثیر زیاد و تاثیر بسیار زیاد بر اساس میزان اهمیت از 1تا 5 امتیازبندی شد. برای تعیین پایایی، پرسشنامه به 20 نفر از مربیان بالینی داده شد و ضریب آلفای کرونباخ 78 /. بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS -22 و تست های آماری توزیع فراوانی ، میانگین و انحراف معیار استفاده شد. نتایج : با توجه به نتایج حاصل از پژوهش 119 نفر ( 8 / 78 درصد) از شرکت کنندگان زن و 32 نفر ( 2 / 21 درصد) مرد بودند. میانگین و انحراف معیار سنی شرکت کنندگان 39 / 7 ± 34 / 41 بود. بیشترین نمره کسب شده مربوط به حیطه دانشجو و محیط بالینی 10 / 8 ± 05 / 24 و کمترین نمره کسب شده مربوط به حیطه امکانات 50 / 1 ± 31 / 13 گزارش شدند . حیطه مربوط به آزمون ، حیطه امکانات ، حیطه مربیان (آشنا نبودن اساتید با نحوه اجرای روش های جدید ارزشیابی، نبود سیستم ایجاد انگیزه و استقبال مربیان از روش های سنتی) و حیطه دانشجو و محیط بالینی (ایجاد اضطراب در دانشجو، نداشتن آگاهی، عدم استقبال و همکاری پرسنل بالینی) به ترتیب بیشترین نمره را به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش بکارگیری رویکردهای نوین ارزشیابی در آموزش بالینی مستلزم رفع موانع اجرایی است. اگرچه در استفاده از روشهای جدید ارزشیابی موانع اجرایی وجود دارد، اما بعلت مزایای این روش ها در ارزیابی مهارتهای بالینی منجمله پایایی، روایی ، عینیت و جامعیت، سرمایه گذاری برای بکارگیری انها در ارزشیابی بالینی توصیه می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مصطفی بیژنی
دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی فسا، فسا، فارس، ایران
کاملیا ترابی زاده
دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، فارس، ایران
گلنوش فرح بخش
کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی فسا، فسا، فارس، ایران