تاثیر رایحه درمانی بر درد از دیدگاه روایات و طب مکمل

سابقه و هدف: رایحه درمانی، استفاده از روغن های فرار گیاهان، یک روش درمانی مکمل جهت سلامتی جسمی و روانی می باشد. درد از تشخیص های مهم پرستاری است و همه ی درمانگران از جمله پرستاران باید آن ها را در اولویت قرار دهند. پیامبر و ائمه معصومین (ع) مردم را به استفاده از بوی خوش سفارش می کردند. طبق روایات اسلامی، فضیلت ها و خواص فراوانی برای بوی خوش وجود دارد که شواهد علمی نیز آن را تائید کرده است. چنان که رسول اکرم (ص) می فرمایند: الطیب یشد القلب؛ بوى خوش قلب را تقویت مى کند . هدف این مطالعه مروری تعیین تاثیر رایحه درمانی بر کاهش درد است. روش جستجو: جستجو در پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی معتبر Scopus, PubMed Google Scholar, Magiran, Irandoc, Science Direct, SID, و Noormags در بازه زمانی 2001 تا 2019 صورت گرفت. به طورکلی تعداد 50 مقاله شرایط شرکت در مطالعه را دارا بودند که یافته های آن ها گزارش شده است. یافته ها: ترکیبات زیادی به صورت اسانس روغنی در رایحه درمانی مورد استفاده قرار می گیرند که می توان به عصاره گیاهان گل شمعدانی، گل سرخ، گل رز، گل محمدی، گل یاس، بهارنارنج، مریم گلی، بابونه، اسطوخدوس، نعناع فلفلی، زنجبیل و پوست مرکباتی مانند پرتقال، نارنگی و لیمو اشاره کرد. تحقیقات در حمایت از رایحه درمانی نشان داد که اسانس این گیاهان بر کاهشدرد قبل، حین و بعد از زایمان، دردهای اسکلتی عضلانی، درد بعد از عمل های جراحی، درد دیسمنوره، درد در بیماران سوختگی و سردرد موثر می باشند. نتیجه گیری: اثرات مثبت رایحه درمانی با گیاهان ذکر شده بر کاهش درد، نشان دهنده ی اهمیت مطالعه ی بیشتر و کاربرد آن به عنوان یک درمان مکمل در ارائه پرستاری گل نگر است.

کلیدواژه ها:

رایحه درمانی ، طب مکمل ، درد ، پرستاری