اثر استفاده از تفاله چغندر قند و دانه کانولا بر تخمیر میکروبی، جریان مواد مغذی و متابولیسم نیتروژن با استفاده از کشت پیوسته دوجریانه

سابقه و هدف: کربوهیدرات ها منبع اصلی انرژی میکروارگانیسم های شکمبه بوده و حدود 60 تا 70 درصد جیره حیوانات نشخوار کننده را تشکیل می دهند. مصرف بیش از اندازه کربوهیدرات های نشاسته ایی مانند دانه ذرت و جو توسط دام ایجاد اسیدوز حاد یا مزمن در دام می نماید. جایگزینی نشاسته با سایر منابع انرژی زا مانند الیاف محلول در شوینده خنثی یا چربی ضمن تامین انرژی مورد نیاز دام مشکلات استفاده از منابع نشاسته ایی برای دام را ندارند. با توجه به تاثیر مستقیم تخمیر مواد غذایی به وسیله باکتری ها، پایداری زیستی محیط شکمبه و مشکلات ناشی از نمونه برداری، زمان بری، هزینه کار با حیوان، شبیه سازی الگوی تخمیر مواد غذایی با استفاده از تکنیک های نوین آزمایشگاهی که نتایج به دست آمده از تحقیق با آنها همبستگی زیادی با نتایج به دست آمده بر روی حیوان دارد، گامی است اساسی برای بررسی تاثیر مواد مغذی مختلف بر تخمیر میکروبی شکمبه در کوتاه ترین زمان ممکن. به همین منظور آزمایش مذکور با استفاده از کشت پیوسته دو جریانه به بررسی موضوع پرداخته است. مواد و روش ها: هشت فلاسک تخمیر کشت پیوسته دو جریانه (1750 میلی لیتر) در قالب طرح فاکتوریل (2×2) بر اساس بلوک-های کامل تصادفی در سه دوره 10 روزه (7 روز عادت پذیری و 3 روز نمونه گیری) به منظور بررسی اثر منابع کربوهیدرات (نشاسته از منبع دانه جو در مقابل الیاف محلول در شوینده خنثی از منبع تفاله چغندر) با و بدون دانه کانولا بر قابلیت هضم ظاهری، الگوی اسیدهای چرب فرار، سوخت و ساز نیتروژن و کارآیی تخمیر باکتریایی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) 64 درصد دانه جو 2) 62 درصد دانه جو به همراه 7 درصد دانه کانولا 3) 36 درصد تفاله چغندرقند با 28 درصد دانه جو 4) 36 درصد تفاله چغندرقند و 26 درصد دانه جو به همراه 7 درصد دانه کانولا. جیره ها شامل 90 درصد کنسانتره و 10 درصد علوفه بود. یافته ها: جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند موجب افزایش معنی دار (05/0> P) قابلیت هضم ظاهری NDF، ADF، تجزیه پروتئین خام، آمونیاک و میزان تولید باکتری ها شد. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی،NDF ، ADF، غلظت نیتروژن آمونیاکی، آمونیاک و میزان تولید باکتری با افزودن دانه کانولا به جیره ها کاهش یافت (05/0> P). اثر متقابل جیره های آزمایشی بر قابلیت هضم ظاهری NDF، ADF، تجزیه پروتئین خام، نیتروژن آمونیاکی، آمونیاک و ساخت و ساز باکتریایی موثر نبود (05/0P) غلظت استات، بوتیرات، نسبت استات به پروپیونات و کاهش غلظت پروپیونات و ایزوبوتیرات را موجب گردید. افزودن دانه کانولا به جیره ها تاثیر معنی داری بر غلظت اسیدهای چرب فرار نداشت (05/0 نتیجه گیری: به طورکلی نتایج نشان داد، جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند بهبود قابلیت هضم اجزای الیافی خوراک و افزایش تولید استات و بوتیرات در خروجی مایع تخمیری از کشت پیوسته دو جریانه را به دنبال داشت. قابلیت هضم شکمبه ای مواد مغذی، میزان تولید استات، نیتروژن آمونیاکی و میزان تولید پروتئین با افزودن دانه کانولا به منابع کربوهیدراتی کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

کشت پیوسته دو جریانه ، تخمیر میکروبی ، دانه کانولا ، تفاله چغندرقند ، متابولیسم نیتروژن