گردشگری و توسعه پایدار شهری

فضاهای شهری از دیر و باز جذاب ترین فضاها را تشکیل میدادهاند، زیرا که شهرها متمدن ترین سکونتگاه های انسانی را تشکیل میدهند و دربردارنده مراکز مهم اقتصادی، علمی، تفریحی، پزشکی و غیره هستند و افزون بر اینها از جاذبه های طبیعی و تاریخی نیز برخوردارند. به همین دلیل مهمترین کانونهای جذب گردشگر هستند. در این راستا گردشگری پایدار به عنوان یک راهکار و الگوی ماندگار با دیدگاهی بلندمدت در برنامه ریزی شهری میتواند جوامع را به سوی توسعه پایدار هدایت نموده و با وجود برآورده ساختن نیازهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، تفریحی و غیره برای نسل امروز در جهت حفظ و نگهداری منابع تجدیدناپذیر منابع آب و خاک و سایر نعمات الهی برای نسلهای فردا بسیار موثر عمل کند. در این پژوهش تلاش است تا با مروری بر ادبیات گردشگری، تاثیر آن بر شهرها و نقش گردشگری در توسعه پایدار شهری مورد واکاوی علمی قرار گیرد. روشهای استفاده شده در این پژوهش روش توصیفی – تحلیلی مبتنی بر اطلاعات ارائه شده در اسناد و مدارک کتابخانه ای است.