نقش تاثیرگذار زنان در بهبود ایمنی راه وکاهش سوانح ترافیکی

مقدمه: سوانح حمل ونقل جاده ای، دومین عامل مرگ و میر در ایران و دلیل اصلی مرگ جوانان 10- 24 ساله است. بیش از %90 مرگومیرهای ناشی از حوادث ترافیکی در کشورهای با درآمد کم و متوسط مانند ایران، اتفاق میافتد و خسارات ناشی از تصادفات جاده ای در برخی کشورها برابر 2 تا 5 درصد سود ناخالص ملی برآورد شده است. از دست رفتن جوانان و گروه سنی فعال و مولد جامعه از نظر اقتصادی، خانوادگی و عاطفی، اجتماعی و شغلی صدمات سنگینی به جامعه وارد می کند . به طوریکه بیشتر خانواده ها با وقوع مرگ یا معلولیت ناشی از تصادف ترافیکی و از دست دادن نان آور خانواده و یا هزینه های سنگین درمانی مصدومان و معلولان، به زیرخط فقر سقوط میکنند. سوانح ترافیکی همچنین آثار غیرقابل جبرانی بر سیستمهای سلامت، بیمه و دستگاه قضایی کشور وارد میکند.روش کار: این مطالعه به صورت مروری با استفاده از کلیدواژه های زنان، بهبود ایمنی، سوانح ترافیکی در پایگاه داده های web of science، PubMed و Scopus در بازه زمانی 2000 تا 2018 انجام شد و چندین مطالعه در ایران نیز بررسی گردید.نتایج: 23 درصد کل کشته های تصادفات ترافیکی در ایران را زنان تشکیل می دهند، این نسبت در مورد مصدومیتها حدود 39 درصد است ( تفاوت موجود بین تعداد فوتیها و مصدومیتهای زنان میتواند به دلیل رانندگی کمتر آنها در جاده های بینشهری باشد ). یکچهارم کشته ها و نزدیک به 40 درصد مصدومیت های سوانح ترافیکی، نشان دهنده برخوردار نبودن زنان از ایمنی کافی درراه ها و خیابانهای کشور و آسیب پذیری آنان است. با اینکه مردان بیش از سه برابر زنان در تصادفات ترافیکی کشته میشوند،ولی از دست دادن و معلولیت مردان، ارتباط مستقیم و غیرمستقیمی با آسیب پذیری زنان دارد و به دلیل بار عاطفی سنگین ناشی از دست دادن عزیزان و نان آور خانواده و بی سرپرست شدن آن ها، بیش از این ها صدمه می بینند.زنان بیشترین استفاده کنندگان حمل ونقل عمومی هستند، بنابراین متناسب کردن حمل ونقل شهری و زیرساخت های ایمن شهری با نیازهای آن ها مانند؛ ایستگاه های اتوبوس، زیرگذرها و روگذرهای ایمن و روشن و مناسب می تواند به جابجایی راحت و ایمن آن ها کمک کند. تامین ایمنی زنان و توجه به نیازهای آنان در حمل ونقل جاده ای و توجه به عدالت و برابری جنسیتی در برنامه ریزی های مربوط به حمل ونقل و تردد در شهرها و بین شهرها، دسترسی همه مناطق به همه وسایل حمل ونقل عمومی، امکان دسترسی به خدمات و امکانات آموزشی و بهداشتی و فراغتی در مناطق شهری و تدوین سیاست های حمایتی برای تامین مسکن مناسب بخصوص برای زنان سرپرست خانوار از مهم ترین راهبردها برای رسیدن به توسعه شهری محسوب می شوند. نتیجه گیری: نقش آفرینی و توانمندی های زنان در میزان موفقیت کشورهای درحال توسعه، سیاست گذاران کلان دولتی را وامی دارد تا از نقش آن ها درحرکت های اجتماعی غافل نشوند. زنان با انتخاب روش های سالم و بهداشتی زندگی برای خود و خانواده، به طور مستقیم و غیرمستقیم در توسعه پایدار نقش دارند و در جهان معاصر مخاطبان اصلی تحقق توسعه پایدار هستند.