بررسی تاثیر کاربرد فناوری های در دستیابی به مدیریت پسماند پایدار

با توجه به افزایش نرخ تولید پسماند امروزه مهندسی و مدیریت پسماند، به عنوان یکی از علوم پیشرفته در سطح جهان مطرح بوده و جزء جدایی ناپذیر مدیریت شهری است. مدیریت پسماند به عواملی همچون تولید، جمع آوری، حمل و نقل، دفع و بازیافت مربوز می شود که جهت انجام صحیح آن و تحقق توسعه پایدار، همکاری چندین نهاد، ضروری خواهد بود. فن آوری ها نقش مهمی برای کشورهای در حال گذار به توسعه پایدار ایفا می کنند. این فناوری های به عنوان ابزار موثر برای دستیابی به توسعه پایدار می توانند در محصولات، فرایندها، خدمات و مدل های کسب و کار گنجانده شوند. هدف مدیریت پایدار مواد زاید جامد، بازیافت هرچه بیشتر مواد ارزشمندی است که در پسماند وجود دارد که بازیافت آن ها از مصرف انرژی و اثرات زیانبار محیط زیستی آن می کاهد و سبب کاهش فشار استفاده از منابع و مواد خام، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و ایجاد محیط زیستی سالم می گردد. هدف از این تحقیق، بررسی فناوری های موثر بر افزایش بازده عناصر موظف و مقایسه وضعیت های مختلف استفاده از این فناوری ها در دستیابی به مدیریت پسماند پایدار می باشد. انتخاب بهترین فناوری براساس معیارهای منتخب می تواند منجر به بهبود کیفیت تصمیمات، صرفه جویی در زمان، هزینه و افزایش کارایی و اثربخشی شود. همچنین مسئولین با بکارگیری سیاست ها و چارچوب های نظارتی و همچنین اولویت قرار دادن استراتژی پیشگیری قادر خواهند بود در جهت بهبود و کاهش اثرات منفی بر محیط زیست گام بردارند. فناوری های جدیدی زمانی بهترین عملکرد محیطیو اقتصادی در داخل سیستم را برآورده می کنند که کاملا با شرایط محلی سازگار باشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت پسماند ، فناوری ، توسعه پایدار ، مدیریت پسماندهای شهری ، بازیافت