تغییر رنگ و میزان کلسترول LDL میگوی پرورشی با استفاده از غذای حاوی جلبک دریایی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 564

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SHRIMP04_002

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1398

چکیده مقاله:

در این مطالعه اثر غذایی جلبک دریایی Sargassum illicifolium خلیج چابهار - دریای عمان بر میزان کلسترول و تغییر رنگ بدن میگوی پاسفید غربی مورد بررسی قرار گرفت. جلبک جمع آوری شده منطقه ساحل تیس با توجه به آنالیز ترکیبات تقریبی، با نسبت صفر(گروه کنترل(A، (B ) % 5، (C) %10 و (D)% 15 ، هر یک با سه تکرار به جای منابع پروتئین ( آرد ماهی، سویا و گندم ) جیره غذایی میگوی وانامی بطوری جایگزین گردیدند که سطح پروتئین 33 درصد (ایزونیتروژن)، چربی %13 و کربوهیدرات %15 (ایزوکالرویک) بدست آمد . میگوها با متوسط وزن 3 گرم از جاسک به چابهار منتقل و بعد از یک هفته سازش با شرایط جدید، در ابتدا روزانه بر اساس %3-5 وزن بدن تغذیه و از این طریق میزان مورد نیاز بعد از هر بیومتری محاسبه گردید. اندازه گیری برخی فاکتورهای غیر زیستی به صورت دو روز یکبار و بیومتری به منظور تعیین میزان غذای مورد نیاز، هر 10 روز یکبار انجام شد. در پایان دوره آزمایش 45 روزه به بررسی های آنالیز لاشه از حیث کلسترول و رنگ گوشت با استفاده از HPLC و طیف رنگ سنجی پرداخته و داده های بدست آمده بصورت میانگین از نظر پارامتریک بودن، آزمون pp Plot شدند که با توجه به نرمال بودن داده ها از آنالیزواریانس یک طرفه جهت بررسی اختلاف آماری و از تست دانکن به منظور بررسی آماری اختلاف بین گروه ها استفاده شد. نتایج نشان داد سارگاسوم جمع آوری شده از ساحل تیس به شکل خشک دارای %9/8 پروتئین، 2 درصد چربی، %23 کربوهیدرات است از نظر بررسی لاشه ای هیچگونه اختلاف معنی دار در چربی بین تیمارها مشاهده نگردید ولی بین همه تیمارها، میزان کلسترول بطور معنی داری اختلاف نشان داد((P<0.05 بطوریکه کمترین آن در تیمار (121/68±12/12) D و بیشترین در گروه A بدست آمد(.(147/92±11/02 از حیث رنگ گوشت میگو نیز نتایج آنالیز HPLC نشان داد که گر چه بین تیمارهای C و D اختلاف معنی داری وجود ندارد ولی این دو با گروه A و گروه B اختلاف معنی دار دارند بطوریکه رنگ گوشت با توجه به آزمون طیف سنجی در میگو های تیمار D و C ، نسبت به تیمار A که رنگ خاصی نداشته و تقریبا سفید دیده می شدند، به رنگ صورتی متمایل به نارنجی تغییر رنگ داشته که بنظر می رسد در بازار پسندی این محصول نقش موثری را ایفا نماید.

نویسندگان

محمود حافظیه

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی