تاثیر طرح اختلاط مناسب بتن برمقاومت کششی در حالت های خاص سازه ای

امروزه دوده سیلیس به عنوان یک پوزولان مصنوعی که دارای خواص پوزولانی می باشد، جایگاه خاصی در صنعت ساختماندر ایران و جهان پیدا کرده است و اغلب در مواردی که نیاز به کاربری خاصی از بتن باشد، از این ماده مصنوعی استفاده میگردد. نسبت آب به مواد سیمانی نیز همواره به عنوان عاملی تعیین کننده در کارایی و مقاومت بتن از گذشته ای دور مورد توجهقرارداشته است. در بسیاری از پروژه های عمرانی و ساختمانی به دلیل مناسب نبودن نسبت آب به مواد سیمانی سازه نهاییدارای کاربری مطلوب نبوده است و پس از مدت زمانی کمتر از تصور دچار نقص و ضعف می گردد و نیاز به تعمیر و ترمیم پیدامی کند. بسیاری از خواص بتن بر اثر استفاده از مواد پوزولانی بهبود می یابد. بعضی آثار ناشی از خواص فیزیکی ذرات شامل ریزبودن و شکل ذرات، و بقیه ناشی ازفعل وانفعال شیمیایی پوزولان ها با سیمان است. یکی از مهمترین خواص پوزولان ها وقتی بهعنوان جایگزین بخشی از سیمان پرتلند استفاده می شوند، توانایی فراوان آنها در کاهش منافذ بزرگ و نفوذپذیری بتن است. دراین پژوهش هدف ما این بود که مقاومت کششی دو نو ع میکروسیلیس صنعتی و کارخانه ای را با نسبت های مختلف با یکدیگرمقایسه کنیم و بهترین طرح اختلاط را جهت داشتن بیشترین مقاومت مشخص کنیم. در پایان مشخص شد بیشترین مقاومتکششی با مقاومت 54kg/cm2 مربوط به میکروسیلیس صنعتی 10 % به شکل ژله ای و با فوق روان کننده است و کمترینمقاومت کششی با مقاومت 35kg/cm2 نیز مربوط به میکروسیلیس کارخانه ای 15 % به شکل پودری و با فوق روان کننده می باشد.

کلیدواژه ها:

میکروسیلیس کارخانه ای ، میکروسیلیس صنعتی ، مقاومت کششی ، فوق روان کننده