مطالعه کارایی برخی قارچکشهای شیمیایی در کنترل بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی طوقه و ریشه لوبیا

بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی طوقه و ریشه ناشی از قارچ Rhizoctonia solani یکی از مهمترین بیماریهای لوبیا است. به دلیل خاکزی بودن عامل بیماری، دامنه میزبانی گسترده و قدرت تهاجم بالا، کنترل این بیماری مشکل است. در این پژوهش به منظور یافتن قارچکش مناسب و غلظت موثر آن در کنترل این بیماری، کارایی قارچ کشهای مختلف آمیستاراکسترا، تاچیگارن، یونیفرم، تیوفانات متیل و ایپرودیون کاربندازیم در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای بررسی شد. ابتدا EC50 ترکیبات محاسبه شد، سپس غلظتهای مختلف قارچکش تهیه و به محیط کشت PDA اضافه شد و یک قرص به قطر 5 میلیمتر از پرگنه جوان قارچ در وسط تشتک پتری قرار داده شد. تشتکها به مدت یک هفته در دمای 26درجه سلسیوس قرار گرفتند سپس قطر پرگنه قارچ اندازه گیری شد. از هر قارچکش، غلظتی که بیشترین مهار بیمارگر را به دنبال داشت جهت انجام آزمونهای گلخانه ای انتخاب شد. در تمامی تیمارها بهجز تیمار شاهد سالم، زادمایه بیمارگر به خاک اضافه شد. در مرحله دو برگی گیاهچه ها، غلظت هر یک از قارچکشها به صورت جداگانه همراه با آب آبیاری طی دو نوبت به فاصله یک هفته پای هر بوته ریخته شد. در تیمار شاهد سالم و آلوده تنها از آب استفاده شد. 35 روز پس از کاشت، شدت بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاچیگارن (غلظت 3در هزار) با %58 و یونیفرم 2)در هزار) و ایپرودیون کاربندازیم 1/5)در هزار) با %48 کاهش شدت بیماری نسبت به شاهد آلوده، بیشترین کاهش معنیدار شدت بیماری را سبب شدند. بیشترین وزنتر و خشک و ارتفاع بوته به ترتیب در تیمار تاچیگارن 3 در هزار و یونیفرم 2 در هزار دیده شد که ازلحاظ آماری به صورت معنیداری بیشتر از شاهد سالم بود. بیشترین تعداد گره در ریشهی گیاهچه ها در تیمار شاهد سالم و تاچیگارن 3 در هزار مشاهده شد. کمترین تعداد گره ها در تیمار قارچکش تیوفانات متیل اندازه گیری شد. تمامی آزمایشها در 4 تکرار و تجزیهوتحلیل آماری و مقایسه میانگین صفات به روش آزمون چنددامنهای دانکن و با استفاده از نرم افزار SAS ver. 9.2 صورت گرفت.