بررسی میزان استرس دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد (ایران) و عوامل مرتبط با آن، در سال تحصیلی 88-87

مقدمه: دانشجویان رشته دندانپزشکی علاوه بر استرس های محیط آموزشی در معرض استرس های محیط بالینی نیز قرار می گیرند. در صورتی که استرس های روانی طولانی مدت شود و یا بدون درمان باقی بماند، منجر به سمپتوم های روانی و سمپتوم های جسمی می گردد. با این حال تحقیقات اندکی برای سنجش میزان استرس در دانشجویان دندانپزشکی ایران صورت گرفته است. هدف از این تحقیق بررسی میزان استرس در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به تفکیک سال تحصیلی و جنسیت و نیز مشخص سازی عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در بین دانشجویان مقطع بالینی دانشکده دندانپزشکی مشهد، در سال تحصیلی 88-87 صورت گرفت. در این تحقیق از دو پرسشنامه به طور همزمان استفاده شد. پرسشنامه اول DASS 21 و پرسشنامه دوم خود ساخته محققین برای بررسی عوامل تولید استرس بود. 173 نفر از دانشجویان به پرسشنامه ها پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها با نرم افزار SPSS و آزمون های ANOVA، Duncan و  t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که 52% از دانشجویان دارای استرس غیرطبیعی بودند. میزان استرس در دانشجویان سال چهارم به طور معنی داری بیشتر از سایرین بود. همچنین میزان استرس در دو جنس تفاوت معنی داری نداشت. عوامل استرس زای دانشگاهی به طور معنی داری بیش از عوامل غیردانشگاهی در سطوح استرس این دانشجویان نقش داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق و بالا بودن میزان استرس در دانشجویان دندانپزشکی، توجه بیشتر مسولین به این مقوله ضروری به نظر می رسد. همچنین توجه ویژه تری به دانشجویان سال چهارم که به تازگی وارد کلینیک شده اند مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

استرس ، عوامل استرس زا ، دانشجوی دندانپزشکی