تاثیر روش های آبیاری بارانی و نشتی برشدت آلودگی بیماری سفیدک پودری در چغندرقند

بیماری سفیدک پودری یک بیماری قارچی است که هرساله در بیشتر مزارع چغندرقند کشورآلودگی ایجاد کرده و باعث افت عملکرد ریشه ودرصدقند دراین مزارع می گردد. هدف این تحقیق تعیین تاثیرروش های مختلف آبیاری برشدت آلودگی بیماری سفیدک پودری چغندرقند بود. به همین منظور هشت رقم تجارتی حساس ومقاوم چغندرقند به سفیدک پودری تحت دو روش آبیاری بارانی ونشتی طی دوسال (1391 و 1390) و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار، در ایستگاه تحقیقاتی ماهیدشت کرمانشاه مورد بررسی قرارگرفت. نتایج تجزیه مرکب دوساله واریانس نشان داد که در روش آبیاری نشتی میزان آلودگی به بیماری حدود 49/1 درصد ودرروش آبیاری بارانی حدود 9/5 درصد بود. بنابراین تاثیر آبیاری بارانی درکنترل  بیماری سفیدک پودری درچغندرقند بسیارموثر وکارآمد می باشد. میزان آلودگی در ارقام مختلف نیز متفاوت بود. بالاترین میزان آلودگی با 36/6 درصد در رقم SBSI004  کم ترین میزان آلودگی با 10/62 درصد بذر رقم بریجیتا مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که روش آبیاری بر عملکرد ریشه تاثیر داشته گرچه از نظر آماری معنی دار نبود، به طوریکه عملکرد ریشه در آبیاری نشتی حدود 0/7 تن در هکتار بالاتر از روش آبیاری بارانی بود. بالاترین عملکرد ریشه حدود 13/65 تندر هکتار بود که به رقم بریجیتا تعلق داشت و این رقم کمترین درصد آلودگی را نشان داد. روش آبیاری برروی صفت درصد قند در سطح پنج درصد معنی دار بود . نتایج نشان داد که درصد قند در روش آبیاری نشتی با 15/04 درصد بالاتر از آبیاری بارانی با 13/59 درصد بود. بنابراین روش آبیاری نشتی باعث افزایش درصدقند به میزان 1/45 درصد شده است. همچنین در روش آبیاری نشتی تجمع نیتروژن مضره وسدیم درریشه کمتر از روش آبیاری بارانی بود.

کلیدواژه ها:

آبیاری بارانی ونشتی ، چغندرقند ، شدت آلودگی ، مدیریت بیماری ، Erysiphe betae