بررسی علل عقب ماندگی اجرای شبکه های فرعی آبیاری و تجهیز و نوسازی اراضی کشاورزی از شبکه های اصلی آبیاری و زهکشی

در حال حاضر از8 میلیون هکتار اراضی آبی کشور، وحدود 2/9 میلیون هکتار از اراضی آبخور سدها، معادل2/2 میلیون هکتار دارای شبکه اصلی آبیاری و زهکشی 1)و(2 و معادل 1/3 هکتار دارای شبکه فرعی ( 3 و(4 و حدود 930 هزار هکتار آن مشمول تجهیز و نوسازی اراضی(قطعه بندی، تسطیح و شیب بندی اراضی) قرار گرفته است. به عبارت دیگر نزدیک به 1 میلیون هکتار از اراضی زیر شبکه های اصلی آبیاری بدون شبکه فرعی و تجهیز و نوسازی است. در نتیجه یک شکاف عظیم بین اجرای طرحهای شبکه اصلی و فرعی آبیاری و تجهیز و نوسازی اراضی طی سالهای گذشته ایجاد شده و باعث گردیده که از یکطرف راندمان آبیاری در کشور پائین و از طرف دیگر بدلیل عدم تجهیز و نوسازی اراضی امکان اعمال مدیریت بهینه آبیاری و نیز مدیریت زراعی در داخل مزرعه میسر نگردد. برای جبران این عقب افتادگی و ایجاد تعادل در اجرای عملیات زیربنائی در بخش کشاورزی باید علل ایجاد این شکاف و نحوه شکل گیری آن مشخص، آسیب شناسی و سپس راهکارها و روشهای خروج از این معضل معین و به اجرا گذارده شود. اما بررسی و آسیب شناسی مربوط به ناکامیها و موفقیتهای هر پدیده و اقدامی از جمله ساخت زیربناهای کشاورزی و مهمترین آنها یعنی احداث شبکه های آبیاری و زهکشی بدون درنظر گرفتن زمینه و متن اجتماعی و اقتصادی ای که عملیات مذکور در آن محقق میگردد، نتیجه بخش نخواهد بود..برای این منظور ضروری است که خلا موجود در احداث شبکه های اصلی و فرعی آبیاری از منظر مسائل و مشکلاتی که مانع اتصال هماهنگ شبکه های فرعی با شبکه های اصلی آبیاری شده شناسایی و در جهت رفع این مشکلات اقدام شود . مجموعه اطلاعات ارائه شده ، برداشت از منابع مدون علمی، پرسشنامه های ارائه شده به بیش ازیکصد نفر متولیان امر آب و خاک کشور و بهره برداران بخش کشاورزی در هشت استان میباشد.