توسعه پایدار گردشگری و روش های ارزش گذاری محیط زیست

گردشگری طبیعی نقش فعالا و موثری در ارتقاء ساختار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها ایفا می کند. از این رو، سازگار بودن توسعه گردشگری با محیط طبیعی، عامل اساسی در توسعه پایدار بشمار می آید. مدیریت منابع طبیعی با رویکرد گردشگری پایدار به مدیریت منابعی همچون زمین، آب، گیاهان و حیوانات اشاره دارد و تمرکز آن بر کیفیت زندگی نسل حاضر و نسل های آتی است. گردشگری پایدار یک مفهوم نو برای مدیریت پایدار منابع طبیعی است و ابعاد مختلفی دارد. و سهم بسزایی در اقتصاد کشورهای درحال توسعه دارد. فقر به عنوان اصلی ترین عامل تخریب محیط زیست و مانع تحقق توسعه پایدار مورد اذعان همه پژوهش گران در جامعه ایران و بین الملل است. توسعه اقتصادی به طور بنیادی به مبارزه با فقر برخاسته و در جهت اعتلا و در جهت بهبود استانداردهای زندگی عمل می نماید. اقتصاد محیط زیست بخشی از اقتصاد است که به مطالعه ی تاثیرات مالی سیاست های زیست محیطی می پردازد. و در جهت مشخص ساختن تاثیرات زیست محیطی بر اقتصاد است. این قسمت از اقتصاد به کاربران اطلاعات خروجی خود، این امکان را می دهد تا سیاست های زیست محیطی مناسبی اتخاذ نمایند و تاثیرات سیاست های مطرح شده را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند. مطالعه حاضر به لحاظ هدف کاربردی و یک تحقیق کتابخانه ای بوده که جهت گردآوری مطالب از اسناد و منابع اینترنتی و کتابخانه ای استفاده شده است. هدف اصلی شناسایی ارزشگذاری اقتصادی محیط زیست می باشد. در این تحقیق روش های ارزشگذاری ترجیحات آشکار شده (RP) و روش ترجیحات ابرا شده (یا اظهار شده) (SP) معرفی شدند. روش های ترجیح آشکار میزان استفاده از رفتار افارد در بازارهای واقعی یا شبیه سازی شده به منظور استنباط ارزش یک کالا با خدمت زیست محیطی را ارائه می کند. با توجه به اینکه ارزشگذاری اقتصادی اثرات زیست محیطی در تصمیم سازی برای تخصیص منابع کمیاب نقش مهمی ایفا می کند، شناخت اصول و کاربرد روش های ارزشگذاری می تواند به سیاست گذاران و برنامه ریزان برای طراحی موثر و مناسب سیاست های توسعه پایدار در مواجهه با مشکلات زیست محیطی کمک نماید.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، اقتصاد محیط زیست ، توسعه کارآفرینی ، مشارکت ، منابع طبیعی