ریزازدیادی پکان (Carya illinoensis) از طریق کشت جنین بالغ

پکان (Carya illinoensis) از خانواده گردوئیان (Juglandaceae) و از محصولات خشکباری با ارزش در سراسر دنیا میباشد. در این آزمایش که به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد، اثر دو نوع محیط کشت و تعدادی از تنظیم کننده های رشد گیاهی بر روی جوانه زنی جنین بالغ پکان در شرایط درون شیشه ای مورد مطالعه قرار گرفت . محیط کشتهای مورد استفاده شامل محیط کشت موراشی و اسکوگ (MS) و محیط کشت درختان چوبی (WPM) بودند. تنظیم کننده های رشد گیاهی شامل ایندول بوتیریک اسید (صفر و یک میلی گرم در لیتر)، بنزیل آمینو پورین (صفر، یک و دو میلیگرم در لیتر) و جیبرلیک اسید (صفر و یک میلی گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که بین محیط کشتها اختلاف معنیداری از نظر میزان جوانه زنی وجود دارد. بیشترین جوانهزنی در محیط کشت MS بود. همچنین بهترین رشد گیاهچه در محیط کشت MS با میزان یک میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید، یک میلیگرم در لیتر اسید جیبرلیک و دو میلی گرم در لیتر بنزیل آمینو پورین بهدست آمد.

کلیدواژه ها:

پرآوری ، جنین ، کشت درون شیشه ای ، گردوسانان.