روش های پیشگیری از اعتیاد در محیط های آموزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی روش های پیشگیری از اعتیاد در محیط های آموزشی بود. اهداف تحقیق با در نظرگرفتن ابعاد مختلف موضوع و متغیرهای مربوط مطرح و بررسی شد. روش تحقیق مورد استفاده، روش کیفی- تحلیلی بود. ابزار گرد آوری اطلاعات، کتابخانه ای که برای این منظور از فیش برداری استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از استدلال های قیاسی و استقرائی، عقل و منطق صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد: آگاهی دانش آموزان از توانایی هایشان، علاوه بر آنکه باعث م یشود به ارزش وجودیشان پی برده و خود را فردی شایسته حس نمایند، سبب می شود تلاش نموده ظرفیت های بالقوه خود را به مرحله فعل برسانند. در یک دانش آموز خودباور، هویت به معنای واقعی شکل گرفته و بسیاری از استعدادها به منصه ظهور رسیده است. لذا کمتر در دام انحرافات اجتماعی از جمله اعتیاد، گرفتار می گردند؛ عوامل خانوادگی، فردی و آموزشگاهی متعددی دست به دست هم داده باعث شکست تحصیلی دانش آموزان شده، تا آنان نتوانند به خواسته ها و آرزوهای تحصیلی خود برسند و دچار ناکامی شوند. بنابراین دچار مشکلات روحی و روانی شده بطوری که خانواده ها و جامعه را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. که معمولا دانش آموزان برای فرار از این مشکلات به مواد دخانی و مخدر روی می آورند؛ عدم کنترل یا سستی یکی از این سه نهاد، خانه، مدرسه و جامعه، در جلوگیری از اعتیاد دانش آموزان، اقتدار دیگری را در پیشگیری تضعیف می نماید. هماهنگی خانه، مدرسه و جامعه پیشگیری از اعتیاد را در دانش آموزان بهبود می بخشد؛ ورزش بخشی از انرژی های دانش آموزان را که از جوانی آنان سرچشمه می گیرد، را به صورت تحرک، همکاری و تعاون، در می آورد و به آنان کمک می کند تا روحیه رقابت سالم و مبارزه با بیماری های روحی مانند افسردگی را یاد بگیرند و از گرایش به اعتیاد امتناع نمایند؛ دانش آموزان به ضرر و زیان مواد مخدر و سیگار زمانی پی می برند که آنرا تجربه نمایند. چون تجربه مواد مخدر، اعتیاد به دنبال می آورد لذا جبران و رهایی از آن برایشان گران تمام می شود. پس تا آنجا که ممکن است باید عملا و بطور تجربی و ملموس، دانش آموزان را با عوارض اعتیاد آشنا کرد و آنان را راهنمایی و مشاوره نمود تا در دام اعتیاد اسیر نشوند.

کلیدواژه ها:

روش های پیشگیری ، اعتیاد ، محیط های آموزشی ، مواد مخدر