تحلیل و بررسی بازشوها و کتیبه های منازل مسکونی در دوره پهلوی دوم (نمونه موردی شهر ارومیه)

معماری سرزمین پهناور ایران در دوره های گذشته همواره از یک روند مشخص و مستمر پیروی نموده است که با زمان پیش و پس از خود رابطه ای منطقی برقرار کرده، اما این روند در دوره معاصر تداوم نیافته است.معماری ایران از اواخر دوره قاجار و شروع دوره پهلوی دچار هرج و مرج و آشفتگی شد. با شروع دوران پهلوی، معماری نیز متحول شد.بناهای این دوره، بازنمود ملی گرایی و گذشته گرایی می باشند.در معماری این دوره، پنجره ها اهمیت بسزایی می یابند و برای اولین بار رو نمایی شد. بالکن که نمادی از معماری کاخ و قصر شاهان بود در دوره ی پهلوی در سطح شهر خود نمایی کرد.در این دوره برای نخستین بار پنجره ها یکی پس از دیگری به روی کوچه ها و خیابان های جدید الاحداث گشوده شد.عناصر معماری ایران در این دوره به صورت سمبلیک استفاده می شد به گونه ای که تزئینات نمای ورودی ها رو به سادگی رفت و جای آن را سنگ های تزئینی، سیمان، مصالح جدید گرفت.علاوه بر آن،پنجره گسترده به شکل مربع مستطیل چند لتی، در نمای ساختمان ها به کار رفت.مقاله حاضر با دسته بندی مصداق های بازشو( در و پنجره) تغییرات آنها در طول این دوره مشخص می نماید.در انجام این پژوهش روش تحقیق تفسیری- تاریخی و شیوه ی گردآوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای بوده است.

کلیدواژه ها:

معماری مسکونی ، پهلوی دوم ، بازشو ، کتبه ، مدرنیسم ، دوره پهلوی.