سنتز و بررسی سمیت تری متیل کیتوزان کلرید به عنوان حامل واکسن و دارو

تری متیل کیتوزان برای انتقال ژن، داروهای پپتیدی و واکسن ها از طریق مسیرهای مخاطی بینی و خوراکی به کار گرفته می شود. این پلیمر یک مشتق کیتوزان است که حلالیت آن در آب از طریق متیلاسیون گروه آمین نوع اول و تبدیل آن به آمونیوم افزایش پیدا کرده است. در این فرایند، متیلاسیون گروه هیدروکسی نیز انجام می شود که حلالیت آن در آب را کاهش می دهد. هدف این مطالعه بررسی سمیت تری متیل کیتوزان با وزن مولکولی بالا و درصد بیشتری از آمین نوع چهارم بوده است. به این منظور ابتدا دی متیل کیتوزان با روش متیلاسیونEschweiler-Clarke  سنتز گردید. سپس برای پرهیز از متیلاسیون گروه هیدروکسی که در شرایط قلیایی اتفاق می افتد ادامه متیلاسیون توسط واکنشMenshutkin  و با استفاده از یدومتان به عنوان عامل آلکیله­کننده و در حلال NMP انجام شد. درصد دی متیلاسیون و کواترنیزاسیون با روش های NMR و FTIR  تعیین شد. میزان سمیت سلولی محصول تولیدشده، با روش MTT علیه سلول های اپی تلیال Caco2 بررسی شد. فعالیت همولیتیک محصول سنتزی نیز با روش رهایش هموگلوبین در گلبول های قرمز انسانی انجام شد. داده ها از لحاظ آماری با روش ANOVA و آزمون توکی بررسی شدند. پلیمر سنتز شده تا غلظت 1 میلی گرم بر میلی لیتر در سلول Caco2 فاقد سمیت بود و تا سطح 001/0 اختلاف معنادار مشاهده نشد (001/0> p). در آزمایش رهایش هموگلوبین نیز با افزایش غلظت پلیمر افزایش سمیت مشاهده نشد. بنابراین پلیمر سنتز شده می تواند به­عنوان یک حامل انتقال مواد زیستی به کار رود.

کلیدواژه ها:

تری متیل کیتوزان ، سنتز ، سمیت سلولی ، انتقال واکسن