پیش بینی کامیابی بر اساس متغیرهای زوجی سازگاری زناشویی، جهتگیری اهداف زناشویی و منبع کنترل زناشویی در زنان متاهل

هدف پژوهش پیش­بینی کامیابی بر اساس متغیرهای زوجی سازگاری زناشویی، جهتگیری اهداف زناشویی و منبع کنترل زناشویی در زنان متاهل شهر اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمام زنان متاهل شهر اصفهان در سال 1396-1397 بودند بدین منظور 104 زن متاهل به شیوه             در دسترس انتخاب و پرسشنامه کامیابی سو، تای و دینره (2014)، جهتگیری هدف زناشویی کانزاس اگمان، ماکسلی و اسچام (1985)، منبع کنترل زناشویی میلر، لفکورت و ویر (1983) و سازگاری زوجی اصلاح شده (باسبی، کریستنسن­کران، لارسن، 1995) را پاسخ دادند. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیره (گام­به­گام) استفاده، و داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS21 تحلیل شد. نتایج نشان داد که ارتباط جهتگیری اهداف زناشویی، منبع کنترل زناشویی (منبع کنترل درونی و منبع کنترل بیرونی) و سازگاری زناشویی(همفکری و توافق، رضایت و انسجام) با کامیابی معنادار بوده است (000/0 < P)؛ به عبارتی دیگر جهتگیری اهداف زناشویی، منبع کنترل زناشویی و سازگاری زناشویی کامیابی را در سطح معناداری پیش بینی می کند (000/0 < P). علاوه بر این نتایج پژوهش حاکی بود که همفکری و توافق 42 درصد همفکری و توافق و کنترل بیرونی 48 درصد، همفکری و توافق، کنترل بیرونی و رضایت 53 درصد و همفکری و توافق، کنترل بیرونی، رضایت و جهتگیری اهداف زناشویی 55 درصد از کامیابی را پیش بینی می کند. در مجموع در میان متغیرهای پیش­بین (همفکری و توافق، کنترل بیرونی، رضایت و جهتگیری اهداف زناشویی) از بیشترین توان پیش­بینی برای کامیابی برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

کامیابی ، سازگاری زناشویی ، جهتگیری اهداف زناشویی ، منبع کنترل زناشویی ، زنان متاهل