بررسی وضعیت اقامت غیر مقتضی با توجه به چگونگی ارجاع

مقدمه: بیمارستان ها بزرگترین مراکز مصرف کننده منابع در عرصه سلامت بشمار می آیند. اقامت غیر ضروری در بیمارستان مصرف منابع بیمارستانی را افزایش می دهد. جمع آوری اطلاعات در مورد بستری های غیر مقتضی در جهت ارتقاء فرایندهای مختلف بیمارستانی مثمر ثمر خواهد بود. هدف این مطالعه بررسی وضعیت بستری غیر مقتضی بر حسب چگونگی ارجاع می باشد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی 300 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی سمنان مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه برای گردآوری داده ها از ابزار پروتکل ارزیابی مناسبت استفاده شد که ترجمه مدل اروپایی آن به نام( Appropriateness Evaluation Protocol) یا AEP می باشد.سه حیطه اصلی و در مجموع 27 معیار برای بررسی بستری غیر مقتضی مورد استفاده قرار می گیرند که عبارتند از :الف) خدمات پزشکی، ب)خدمات پرستاری و حمایتی و ج) عوامل مربوط به وضعیت بیمار. در صورتی که در طی یک روز بستری هیچ یک از معیارهای این ابزار شامل بیمار نشود، بستری شدن وی در آن روز غیرمقتضی تلقی می شود.یافته ها: نتایج نشان داد اقامت غیر مقتضی در بیماران اورژانس 6/33% و در بیماران غیر اورژانس 9/21% بوده است. آزمون آماری نشان داد اقامت غیر مقتضی در دو گروه تفاوت معنی داری دارد (024/0p=). همچنین یافته ها نشان داد که از کل اقامت غیر مقتضی 3/54% مربوط به بیماران اورژانسی و 7/45% مربوط به بیماران غیر اورژانسی است.نتیجه گیری: بیمارانی که به شکل اورژانس پذیرش می شوند اقامت غیر مقتضی بیشتری دارند. علت این امر را می توان در فرایند ترخیص های بیماران اورژانسی و همچنین مراجعه پیش بینی نشده بیماران و عدم برنامه زمانبندی لازم برای ترخیص جستجو کرد. بدیهی است که بیمارستان ها باید در حال مقابله با این امر باشند.

کلیدواژه ها:

بستری ، اقامت غیر مقتضی ، ارجاع اورژانس