بررسی رابطه بین استرس شغلی و تاب آوری در کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی

مقدمه : کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی در طول مدت فعالیت خود استرس فراوانی را تجربه می کنند. این استرس می تواند باعث پیدایش مشکلات جسمانی و روانی در این گروه از کارکنان حوزه سلامت شده و موجب کاهش کیفیت کار، کاهش تمایل به ادامه خدمت، ترک خدمت و یا تغییر شغل در آنها شود. اما همه کارکنان در برابر استرس های وارد شده واکنش یکسانی نشان نمی دهند. بنظر می رسد تاب-آوری یکی از عواملی باشد که بتواند در ایجاد تطابق با شرایط پراسترس کار در اورژانس پیش بیمارستانی موثر باشد. بنابراین مطالعه ای با هدف بررسی رابطه بین استرس شغلی و تاب آوری در کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی انجام شد.روش تحقیق : پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بودکه در پاییز سال 1397 انجام شد. نمونه های پژوهش بطور تصادفی از بین کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی در شهرستان های شاهرود و میامی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه های استرس شغلی و تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.یافته ها: 75 نفر در این مطالعه مشارکت کردند. تمامی مشارکت کنندگان مرد بودند. میانگین استرس شغلی مشارکت کنندگان 02/3 (در حد متوسط) و میانگین تاب آوری 11/3 (در حد متوسط) بود. ضریب همبستگی نشان دهنده یک رابطه قوی آماری بین استرس شغلی و تاب آوری بود (P<0.001).نتیجه گیری: تاب آوری یک رابطه قوی، مستقیم و موثری با استرس شغلی کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی دارد. لذا پیشنهاد می-شود در کنار سایر اقدامات انجام شده جهت کاهش استرس شغلی در کارکنان اورژانس های پیش بیمارستانی، افزایش تاب آوری نیز مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، تاب آوری ، اورژانس پیش بیمارستانی