آلایندگی بخش معدن و روند تحولات آن در استان‌های کشور

در میان معیارهای متفاوتی که برای توسعه پایدار (و از زمانی که در ادبیات توسعه این مفهوم جای گرفته) معرفی شده است، عدم آلایندگی محیط به واسطه استفاده از سوخت‌های فسیلی مهمترین معیار قلمداد می‌‌شود. با این نگاه، این مقاله می‌کوشد تا با بررسی آلایندگی نشأت گرفته از سوخت‌های فسیلی مصرف شده در بخش معدن، جایگاه استان‌های کشور را از این حیث مورد بررسی و کنکاش قرار دهد. بدین منظور، میزان انتشار گازهای آلاینده و گلخانه‌ای پنج‌گانه SPM، HC، CO، NOx، SOx که بر اثر مصرف سوخت‌های شش‌گانه اصلی گازطبیعی، گازمایع، بنزین، نفت سفید، گازوییل و نفت کوره در بخش معدن ایجاد شده است، بررسی گردیده و برای تلفیق سطح آلایندگی ناشی از آلاینده‌های فوق، از روش امتیاز استاندارد شده (Standardized Score) استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان‌دهنده آن است که استان‌های یزد و کرمان به عنوان پاک‌ترین استان‌ها از حیث آلایندگی بخش معدن تلقی می‌شود. این در حالی است که جایگاه آلاینده‌ترین استان‌ها در طی دوره مورد بررسی متغیر است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آلایندگی ، بخش معدن ، ایران