مقایسه کیفیت تبدیل برنج پاربویل و برنج خام برای دو رقم متداول در استان گیلان

شکست برنج در طول فرآیند تبدیل یکی از جدی ترین مشکلات بسیاری از کشورهای جهان از جملهایران می باشد که سبب کاهش چشمگیر درآمد کشاورزان و صدمه به اقتصاد کشور می گردد. در بسیاری ازکشورها پاربویلینگ بعنوان یک فرایند مرسوم در تبدیل برنج با هدف کاهش ضایعات و افزایش ارزشغذایی برنج بکار می رود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی میزان کارایی این روش در افزایش راندمان برنجسالم دو رقم برنج دانه بلند متداول در استان گیلان و تاثیر اقتصادی آن بر درآمد کشاورزان می باشد.آزمایشات تبدیل شلتوک به برنج سفید در دو فاز بهروش معمول و روش پاربویلینگ و در سه سطحرطوبتی و دو دمای خشککن انجام گردید. نتایج نشان داد که برای هر دو رقم در هر دو دمای خشک کن45 و 60°C راندمان برنج سالم برای برنج پاربویل به مقدار قابل توجهی بالاتر از برنج معمولی می باشد. بهترین راندمان برنج سالم پاربویل برای هر دو رقم هاشمی (67/3%) و علی کاظمی (68/6%) در دمای 45°C و رطوبت 8% بدست آمد. در صورت درنظرگرفتن بالاترین راندمان برنج سالم برای دو روش پاربویل و معمولی، نتیجه شد پاربویلینگ بطور متوسط سبب افزایش راندمان برنج سالم به اندازه 25/8% برای رقم هاشمی و 43/3% برای علی کاظمی نسبت به حالت متداول گردیده است. طبق نتایج، پاربویلینگ دارای افزایش سودی به میزان 3,477,600 تومان/هکتار برای رقم هاشمی و 4,471,200 تومان/هکتار برای رقمعلی کاظمی می باشد. نتایج حاکیست، اگر پاربویلینگ برای نیمی از تولیدات سالانه شلتوک کشور بکار رود،به تنهایی قادر است 50 % از نیاز کشور به واردات این محصول استراتژیک را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

کیفیت تبدیل ، دمای خشک کن ، رطوبت تبدیل ، ضایعات برنج