ایده ای نوین برای حل مشکل ریزش در برداشت مکانیزه عدس

عدس گیاهی است که در زمان برداشت غلاف ها به صورت هم زمان نمی رسند. به همین دلیل بعد از درو با مور یا برداشت با دست. مدتی روی زمین در معرض نور آفتاب رها می شود تا خشک گردد. مرحله مناسب برداشت عدس با دست هنگامی است که رطوبت بذرها حدود 20 درصد باشد و این رطوبت برای به کارگیری ماشین (کمباین) باید 12 تا 14 % باشد [ 10 ]. مشکل اصلی این است؛ که حتی در صورت وجود کمباین مخصوص عدس برای رسیدن به این رطوبت ریزش قبل از برداشت بسیار زیاد بوده و برای کشاورز مقرون به صرفه نیست که پس از رسیدن به رطوبت 12 تا 14 % به صورت مکانیزه برداشت گردد. در این مقاله طرحی ارائه می شود که یک واحد کاهنده رطوبت مابین واحد درو و واحد کوبنده به کمباین الحاق شود. تا بدین ترتیب با کاهش رطوبت به صورت آنلاین روی کمباین امکان برداشت در رطوبت نزدیک به 20 % وهم زمان بادرو دستی امکان پذیر گردد؛ و مدت زمانی که پس از برداشت یا درو منتظر می مانند تا محصول خشک شود. حذف گردد. موتورهای احتراقی نمی توانند تمامی انرژی حرارتی دریافتی از سوخت را به کار مفید تبدیل کنند. در بهترین حالت موتور، حدود یک سوم مقدار حرارت داده شده را به انرژی مکانیکی تبدیل می کند. دوسوم حرارت باقیمانده به صورت افت های غیرقابل اجتناب در گازهای زائد خارج شده از مانیفولد خروجی، آب خنک کننده موتور و تشعشع از بدنه موتور به بیرون منتقل می شود [ 5]. طرح نوین ارائه شده در این مقاله درصدد استفاده از این توان اتلافی برای کاهش رطوبت عدس درو شده همراه با غلاف و شاخ و برگ (بیوماس) قبل از واحد کوبنده هست. به همین منظور توان حرارتی اتلافی موتور کمباین مدل جان دیر 955 که بیشترین آمار کمباین در ایران مربوط به این مدل است [4]. محاسبه شد. سپس حجم بیوماس عبوری در زمان مشخص از سامانه کاهنده رطوبت کمباین محاسبه شد؛ و در مرحله بعد توان حرارتی موردنیاز برای کاهش رطوبت بیوماس عبوری از سامانه محاسبه شد؛ و مشخص شد که توان حرارتی لازم برای واحد کاهنده رطوبت را می توان از حرارت اتلافی موتور کمباین تامین گردد.

کلیدواژه ها:

کاهنده رطوبت ، توان حرارتی ، توان اتلافی ، بیوماس عدس