مطالعه آزمایشگاهی اثر افزودنی های روان کننده و ضدیخ بر بهبود مشخصات مقاومتی و رسانایی هیدرولیکی بتن متخلخل

بتن متخلخل نوع خاصی از بتن با تخلخل بالاست که یکی از عمده ترین کاربردهای آن در روسازی می باشد. بطور معمول بتن متخلخل فاقد مصالح ریزدانه بوده که با ماتریس سیمانی، مصالح درشت دانه به هم چسبانده به طوری که فضاهایی خالی بین مصالح ایجاد می شود. استفاده از افزودنی ها همچون روان کننده جهت تامین بهتر مشخصات مورد نظر به خصوص مقاومت بتن می تواند مفید واقع شود. بتن متخلخل باید طوری طراحی شود که در سیکل ذوب و یخ های متوالی زود تخریب نشده، و بتواند با دوام مطلوب آب را از خود عبور دهد. در این پژوهش در شش طرح اختلاط شامل سه دانه بندی سنگدانه در دو نسبت آب به سیمان(W/C) و سنگدانه به سیمان(G/C) نمونه های بتن متخلخل معمولی و حاوی افزودنی های روان کننده و ضدیخ تولید شده است. نتایج حاصل از اندازه-گیری کارایی، چگالی، تخلخل و مقاومت فشاری 7 روزه و 28 روزه گزارش شده است. به طور خلاصه طبق نتایج بررسی شده در سه نوع دانه بندی و افزودنی های مصرفی به طور میانگین در سه نوع دانه بندی با افزودن روان کننده به بتن، میانگین مقاومت فشاری آن حدود 11درصد افزایش، تخلخل آن حدود 6 درصد کاهش و با افزودن ضدیخ در بتن حدودا 4 درصد افزایش مقاومت و 1 درصد کاهش تخلخل حاصل شده است.

کلیدواژه ها:

بتن متخلخل ، مقاومت فشاری ، نفوذپذیری ، افزودنی ، روان کننده