اثربخشی مداخله مبتنی بر داستان زندگی بر ناگویی هیجانی و احساس تنهایی دانش آموزان دبیرستانی دختر شهر مریوان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر داستان زندگی بر ناگویی هیجانی و احساس تنهایی دانش آموزان دبیرستانی دختر شهر مریوان انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش، نیمه تجربی بوده و از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دبیرستانی دختر شهر مریوا خواهند بود. به روش نمونه گیری هدفمند از بین دانش آموزان دختر تعداد 30 نفر که شرایط ورود به پژوهش را کسب کنند در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده خواهند شد(هر گروه 15 نفر). از آنجایی که در تحقیقات مشابه و کتب روش تحقیق تعداد هر گروه در تحقیقات آزمایشی 15 نفر پیشنهاد شده است در این تحقیق نیز حجم نمونه هر گروه 15 نفر در نظر گرفته شد. پرسشنامه های احساس تنهایی و ناگویی هیجانی قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد.روایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ 90 درصد بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش کوواریانس چند متغیره(مانکوا) جهت کنترل متغیر پیش آزمون با رعایت مفروضه های آن شامل همسانی ماتریس های واریانس، کوواریانس با آزمون باکس، مفروبه همسانی واریانس ها با آزمون لوین، آزمون شایپرو-ویلک برای طبیعی بودن توزیع نمرات و شیب خط رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر داستان زندگی بر ناگویی هیجانی و احساس تنهایی دانش آموزان دبیرستانی دختر موثر است.همچنین نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر داستان زندگی بر زیر مولفه های ناگویی هیجانی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

مداخله داستان زندگی ، احساس تنهایی ، ناگویی هیجانی ، دانش آموزان.