اثر بخشی ماساژ درمانی بر بهبود کیفیت زندگی و نشانگان افسردگی در زنان مبتلا به سندرم خستگی مزمن

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر ماساژ درمانی بر کاهش نشانگان افسردگی و بهبود کیفیت زندگی زنان معلم دچار سندرم خستگی مزمن می باشد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است.آزمودنی های این تحقیق را 30 نفر از ملعلمان زن مقطع ابتدایی شهر تهران تشکیل می دادند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش) 15 نفر( و کنترل) 15 نفر( قرار گرفتند.گروه آزمایش در جلسات ماساژدرمانی به مدت 8 هفته ) 2 جلسه در هفته( هر جلسه 30 دقیقه شرکت کردند، در حالی که برای گروه کنترل فقط 2 جلسه در هفته جلسات مذاکره و بحث در مورد مسایل روزمره انجام شد.در ابتدا و پایان دوره مداخله، نمرات کیفیت زندگی و افسردگی آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه کیفیت زندگی ارزیابی گردید.داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس در سطح 0/05تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: با توجه به یافته های این پژوهش ماساژدرمانی باعث بهبود کیفیت زندگی و نشانگان افسردگی مبتلایان به سندرم خستگی مزمن می شود P<0/05 نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ماساژدرمانی به عنوان یکی از مدالیته های درمانی می تواند نقش به سزایی در بهبود کیفیت زندگی و نشانگان افسردگی معلمان ایفا کند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سندرم خستگی مزمن ، افسردگی ، ماساژدرمانی