بررسی رابطه ذهن آگاهی و رضایت زناشویی با امید به زندگی در زنان خانه دار

مسئلهی کار خانگی، بخش مهمی از نظریه ی اجتماعی فمینیسم است. فمینیست ها به ایدئولوژی های تفکیک کننده ی بخش عمومی از خصوصی و اختصاص مردان به بخش عمومی و زنان به بخش خصوصی اعتراض می کنند. مطابق تعریف مرکز آمار ایران: خانه دار، فردی است که شاغل، بیکار( جویای کار) و محصل به حساب نمی آید و بنا بر اظهار پاسخگو در هفت روز پیش از مراجعه مامور آمارگیری به خانه داری مشغول است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ذهن آگاهی و رضایت زناشویی با امید به زندگی در زنان خانه دار می باشد. ابزار اندازه گیری و انجام پژوهش پرسشنامه است. شامل: پرسش نامه پنج وجهی ذهن آگاهی، پرسش نامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه امید به زندگی. بر اساس یافته های پژوهش مقدار آزمون همبستگی پیرسون (p = 0/001 و r = 0/370) بین ذهن آگاهی با امید به زندگی در زنان خانه دار شهرستان دزفول در سطح 0/05 معنادار می باشد . لذا فرض صفر رد می شود. آزمون معنادار می باشد و چون مقدار همبستگی مثبت است وجود رابطه مستقیمی را می پذیریم، همچنین مقدار آزمون همبستگی پیرسون( r = 0/368 و p = 0/001) بین رضایت زناشویی با امید به زندگی در زنان خانه دار شهرستان دزفول در سطح 0/05 معنادار می باشد. لذا فرض صفر رد می شود. آزمون معنادار میباشد و چون مقدار همبستگی مثبت است وجود رابطه مستقیمی را می پذیریم و نتیجه آنکه کسب مهارت ذهن آگاهی و حضور پویا در لحظه ی حاضر می تواند امیدواری را در میان همسران افزایش داده و امیدوار بودن به آینده از شاخص های تحمل چالش ها و رسیدن به نتایج مطلوب در زندگی زناشویی خواهد بود و این روابط زنجیروار لزوم درمان های شناختی موج سوم را برای بهبود روابط و امید به زندگی در همسران به رخ می کشد.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، رضایت زناشویی ، امید به زندگی ، زنان خانه دار