بررسی چالشها و راهکارهای اورژانس پیش بیمارستانی در پاسخ به سوانح هوایی در ایران

زمینه و هدف: سهم کشورمان از تلفات سوانح هوایی به نسبت کل جهان نزدیک به 30 درصد است در ایران در 20 سال گذشته به طور متوسط 40 نفر در طول سال در سوانح هوایی کشته شده اند که این آمار ایمنی پروازی ما را نسبت به کشورهای توسعهیافته در معرض خطر قرار میدهد، بطوری که ضریب ریسک پروازی در ایران 10 برابر کشورهای توسعه یافته است. آمادگی و پاسخ اورژانس پیش بیمارستانی در چنین حوادثی بسیار حائز اهمیت است، چراکه باید از قدرت تفکر، تصمیم گیری و عملیاتی بالایی برای بررسی صحنه حادثه، حفظ ایمنی خود و نیز کمک رسانی به مصدومان حادثه برخوردار باشند. این مطالعه باهدف بررسی چگونگی آمادگی و پاسخگویی خدمات اورژانس پیش بیمارستانی به حادثه انجام شده است.روش کار: روش تحقیق به شیوه کیفی بود و از مصاحبه نیمه ساختاریافته در سال 1397 برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. مشارکت کنندگان در این پژوهش مشتمل بر متخصصان طب اورژانس و مدیران مراکز حوادث و فوریتهای پزشکی و صاحبنظران در رشته سلامت در حوادث و فوریتها در دانشگاههای علوم پزشکی کشور بودند. نمونه گیری به روش هدفمند انجام گرفت و تا اشباع داده ها ادامه یافت. تعداد 40 نفر مورد مصاحبه قرار گرفتند. به مصاحبه شوندگان اطمینان داده شد که اطلاعات آنها محرمانه باقی خواهد ماند. از روش تحلیل موضوعی برای تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: در این مطالعه پس از تحلیل محتوای مصاحبههای انجامشده 3 کد اصلی که شامل چالشهای مشکلات پیش بیمارستانی در سوانح هوایی، مشکلات اورژانس پیش بیمارستانی در پاسخ به سقوط هواپیمای تهران - یاسوج، مشکلات پاسخ اورژانس در ساعات اولیه در سوانح هوایی بود و 15 زیرتم که شامل نبود برنامه عملیاتی پاسخ به سوانحP, EAP I و EOP مشخص نشدن فرودگاههای پرخطر و خطوط هوایی، اختلال فرکانسهای رادیویی ارتباطات در میدان، عدم اطلاع رسانی دقیق، عدم امکان دسترسی به محل توسط تیم اورژانس، عدم فرماندهی واحد و یکپارچه نبود دستورالعمل واحد مقابله با سوانح هوایی، اجرای نامناسب IC در سازمانها، تجهیزات ناکافی CBRN در سازمانها، موازیکاری، نبود بالگرد پرواز در شب اورژانس، عدم وجود زیرساختهای لازم، اتلاف زمان در پاسخگویی بدست آمد.نتیجه گیری: نتایج بدست آمده لزوم اجرای صحیح سیستم فرماندهی حادثه، وجود برنامه اختصاصی OP و IAPبرای سوانح هوایی را نشان میدهد و همچنین وجود هماهنگی بین سازمانی و حذف موازی کاری در فاز پاسخ ضروری میباشد. این مطالعه نشان میدهد که فراهم آوردن تجهیزات مقابله با سوانح هوایی و تقویت زیرساختهای ارتباطاتی و همچنین وجود بالگردهای اختصاصی اورژانس با قابلیت پرواز در شب و آموزش تیمهای عملیاتی مخصوص سوانح هوایی میبایست از اولویتهای سازمان اورژانس کشور محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

اورژانس ، پیش بیمارستانی ، سوانح هوایی ، ایران