پیش بینی کیفیت زندگی کاری براساس مشکلات روانشناختی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر بندرعباس

مقدمه: پرستاران به عنوان بزرگترین گروه ارائه دهنده خدمات بهداشتی باید از کیفیت زندگی کاری مطلوبی برخوردار باشند تا بتوانند مراقبت ها را به شکل مطلوب به مددجویان ارائه دهند. از این رو این پژوهش باهدف کیفیت زندگی کاری براساس مشکلات روانشناختی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر بندرعباس انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر بندرعباس در سال 1394 بودند که 220 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی معناداری بین اضطراب و افسردگی با کیفیت زندگی کاری وجود دارد (p> 0/01)؛ اما رابطه معناداری بین استرس و کیفیت زندگی کاری وجود ندارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که اضطراب و افسردگی می توانند باهم 30% از واریانس کیفیت زندگی کاری را تبیین نمایند؛ اما استرس توان پیش بینی کیفیت زندگی کاری را ندارند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، می توان آموزش و مداخله در بهبود مشکلات روان شناختی پرستاران را به عنوان یک روش موثر در افزایش کیفیت زندگی کاری آنان پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی کاری ، اضطراب ، افسردگی ، استرس ، پرستاران.