بررسی اثربخشی گروه های روان آموزشی مثبت گرا بر ارتقا امید نوجوانان

هدف: پژوھش حاضر با ھدف بررسی اثربخشی گروه ھای روان آموزشی در ارتقاء امید نوجوانان اجرا شد. روش: روش این پژوھش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوھش کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم دبیرستان الزھرای منطقه چھار تھران در سال تحصیلی 97-96 بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس تعداد 50 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس به دو گروه آزمایش (n=25) و کنترل (n=25) به صورت تصادفی جایگزین گردیدند. برای اندازه گیری متغیر تحقیق از مقیاس امید حوزه ھای خاص سیمپسون (HS) استفاده شد برای گروه آزمایش 11 جلسه آموزش مثبت گرایی اجرا شد، اما گروه کنترل ھیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات ھر دو گروه با مقیاس امید حوزه ھای خاص در مرحله پس آزمون ارزیابی شدند. برای تحلیل داده ھا از روش تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ھا: یافته ھای این پژوھش با توجه به داده ھای کوواریانس محاسبه شده نشان داد که بین گروه ھای آزمایش و گواه در متغیر امید (ɳ=0/317 و P<0/05 و F=21/76) و ابعاد آن تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری:در این رابطه گروه ھای روان آموزشی مثبت گرا را در ارتقاء امید دانش آموزان تاثیر معناداری دارد و ھمچنین در ارتقاء ابعاد امید دانش آموزان تاثیر معنادار دارد؛ بنابراین پیشنھاد می شود که برای امید بیشتر دانش آموزان در برنامه ریزی ھای آموزشی و تربیتی اقداماتی در راستای مثبت گرایی دانش آموزان انجام شود.

کلیدواژه ها:

امید ، گروه های روان آموزشی ، مثبت گرایی ، دانش آموزان دختر ، نوجوانان