بررسی مدل های پایه در مسائل مکان یابی عمومی در برنامه ریزی شهری

شهر، طی دهه های اخیر، از سوی اندیشمندان جغرافیا، جامعه شناسی، اقتصاد، جمعیتشناسی و برخی علوم دیگر، تعاریف متعددی از شهر ارائه شدهاست و جامعه شناسان از جمله انگلس و مارکس، شهر را محل تمرکز جمعیت، ابزار تولید، سرمایه، نیازها و احتیاجات و غیره میدانند که تقسیم کار اجتماعی، در آنجا صورت گرفته است. جغرافیدانان، شهر را منظره ای مصنوعی از خیابان ها، ساختمان ها، دستگاه ها و بناهایی میدانند که زندگی شهری را امکان پذیر میسازد. مطالعات بر اساس روش تحلیلی و توصیفی انجام شده است. نظریات مکان یابی ابتدایی با توجه به غالب بودن اقتصاد بر پایه کشاورزی، بر اساس کسب بهینه سود در فعالیت های کشاورزی پایه ریزی شده بودند. اما به موازات پر رنگ شدن نقش صنعت و گسترش تولید صنعتی، تغییر رویکردی در نظریات مکان یابی بوجود آمد، به نحوی که بتوان با صرف کمترین میزان هزینه بیشترین سود را به دست آورد. مکان یابی، فعالیتی است که قابلیتها و تواناییهای یک منطقه را از لحاظ وجود زمین مناسب و کافی و ارتباط آن با سایر کاربری های شهر برای انتخاب مکانی مناسب به منظور استفاده در یک کاربری خاص را مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

مکانیابی عمومی ، مدل های مکان یابی ، شهر ، برنامه ریزی شهری.