سنجش کیفیت پیاده راه های شهری در ایران در راستای ارائه الگوی بهینه مدیریت شهری مورد مطالعه: پیاده راه 17 شهریور تهران

با گسترش شهر نشینی و محوریت قرار گرفتن زندگی ماشینی در شهرها بحران های مختلفی در زمینه های زیست محیطی و اجتماعی ظهور پیدا کرد که سبب تنزل کیفیت فضاهای شهری شد، در این راستا توجه به پیاده مداری به منظور برون رفت از این شرایط مورد توجه اندیشمندان شهری با اولویت ارتقای کیفیت تعاملات و زندگی اجتماعی افراد و افزایش کیفیت ها زیست محیطی قرار گرفت، در کشور ایران تلاش هایی در این زمینه صورت گرفت اما برخی از آنها نتوانست آنطور که می بایست موفق عمل کند، هدف پژوهش حاضر سنجش کیفیت پیاده راه 17 شهریور در راستای ایجاد شرایط بهینه می باشد، این پژوهش در هدف کاربردی بوده، برای جمع آوری ااطلاعات از روش های کتابخانهای، مطالعات میدانی و روش دلفی استفاده شده به منظور تجزیه و تحلیل داده های فضایی از روش رگرسیون فضایی و تحلیل (SWOT) استفاده شده و در نهایت برای انتخاب سناریو برتر از روش ماتریس سلسله مراتبی (AHP) بهره گرفته شده است، نتایج این پژوهش نشان میدهد که در بخش تحلیل فضایی اطراف گره های ترافیکی و به خصوص تقاطع صفا و نیز شهبازی با پیاده راه 17 شهریور، وضعیت کلی محدوده ضعیف تر از سایر پهنه ها ارزیابی می شود و نیز در حالت کلی، پهنه شرقی محدوده وضعیت بهتری در برابر پهنه غربی دارا می باشد؛ همچنین سناریو برتر شامل ویژگی هایی ازجمله حفظ شرایط فعلی دسترسی، سکانس بندی عملکردی، تقویت توامان اقتصاد رسمی و غیر رسمی در کنار یکدیگر، توجه رضایتمندی گروه های مختلف اجتماعی و استفاده کنندگان از فضا به ویژه کسبه و نیز محوریت یافتن امنیت در فضای مستعد بزه و ناهنجاری می باشد.

کلیدواژه ها:

پیاده راه 17 شهریور ، سنجش کیفیت پیاده راه ، مدیریت شهری ، ارائه الگوی بهینه مدیریت شهری ، رگرسیون فضایی