بررسی اثرات ساختگاه در زلزله های حوزه نزدیک با در نظر گرفتن سازه های مجاور

زمانی که سازه تحت بارگذاری زلزله قرار گیرد بین خاک و پی سازه واکنش متقابل صورت می گیرد که این اندرکنش بر روی ارتعاشات و پاسخ دینامیکی سازه اثر می گذارد. افزایش جمعیت و محدودیت فضای شهری قابل سکونت منجر به قرارگیری ساختمان ها در فاصله کم و به صورت متراکم در اکثر مناطق پر جمعیت شده است. از طرفی اندرکنش سازه های مجاور با توجه به نوع سیستم سازه ای و فاصله بین آن ها تحت بارگذاری زلزله باعث کاهش یا افزایش پاسخ غیر خطی آن ها نسبت به مدل اندرکنشی خاک و سازه می گردد. عموما اندرکنش سازه های مجاور بر روی همدیگر تحت بار های زلزه از اهمیت ویژه ای در تحلیل سازه های حساس برخوردار می باشد. در این پژوهش با مدل سازی و تحلیل عددی، اثرات ساختگاه در زلزله های حوزه نزدیک با در نظر گرفتن سازه های مجاور به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته شده است. در تحقیق حاضر مدل سازی در دو حالت صورت گرفته شده است. در حالت اول یک سازه 6 طبقه و در حالت دوم سه سازه 2، 6 و 10 طبقه در مجاور هم با فاصله یک متر، با فرض سه حالت متفاوت (وجود خاک تک لایه رسی، خاک تک لایه ماسه ای و خاک دو لایه) برای خاک زیر سازه، مدل سازی شده است. پاسخ سازه های مدل شده با اعمال دو زلزله نورث ریچ و بم در حالت های متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفت. در نتیجه مشخص گردید پاسخ سیستم سازه-خاک-سازه به عوامل مختلفی از جمله سازه های مجاور، لایه های خاک، محتوای فرکانس زلزله و ... بستگی دارد. با مقایسه تحلیل ها استنباط می گردد که وجود سازه های مجاور در پاسخ سیستم سازه-خاک-سازه تاثیر گذار می باشد.

کلیدواژه ها:

اندرکنش خاک- سازه ، سازه های مجاور ، اندرکنش سازه- خاک- سازه ، پاسخ دینامیکی