ارائه یک مدل بهینه سازی تخصیص منابع انسانی در پروژه به منظور کاهش زمان و هزینه و افزایش سینرژی

امروزه منابع انسانی و یا به بیان صحیح تر سرمایه انسانی به عنوان بخش اصلی و غیرقابل اجتناب پیشرفت در جوامع صنعتی می باشد. حضور منابع انسانی با تعاملات اجتماعی و سازگاری بین فردی می تواند نقش مهمی در پیشبرد اهداف سازمان و پروژه را داشته باشد. طبق مطالعات انجام شده، کارهای موجود در ادبیات تخصیص منابع انسانی با هدف کمینه سازی زمان و هزینه انجام پروژه ها یا بیشینه سازی تعاملات بین فردی صورت گرفته، درحالی که موارد فوق الذکر به صورت تواما درنظر گرفته نشده است. لذا هدف تحقیق حاضر کمینه سازی زمان و هزینه انجام پروژه با تاکید بر تعاملات انسانی می باشد. تحقق این هدف مزایایی چون کاهش تضاد بین کارکنان و افزایش رضایت و خشنودی منابع انسانی و دستیابی سازمان به اهداف با کیفیت مطلوب را درپی خواهد داشت.در این پژوهش در ابتدا تعاملات بین منابع انسانی با استفاده از روش جامعه سنجی، کمی سازی شده است و در غالب یک مدل دوهدفه عدد صحیح مختلط و به منظور افزایش میزان تعاملات و کاهش هزینه و زمان پروژه آورده شده است و در نهایت از روش اپسیلون محدودیت برای بدست آوردن نقاط بهینه پارتو استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت پروژه ، مدیریت منابع انسانی پروژه ، تخصیص منابع انسانی ، جامعه سنجی ، همافزایی ، روش محدودیت اپسیلون